movie scene

Minstens net zo zoet als de zuurstokkerige 80’s setting.

De laatste keer dat we Carrie Bradshaw uit Sex and the City konden zien, was in de tweede film-adaptatie van de boeken- en televisie-serie. Ze was getrouwd en haar vriendinnen waren ook allemaal goed terecht gekomen, eind goed, al goed.
 
De schrijfster van de boekenserie Sex and the City, Candace Bushnell, is niet op haar achterhoofd gevallen. De auteur zag het enorme succes van SATC en heeft daar slim op ingespeeld door een prequel-boekenserie te maken genaamd The Carrie Diaries. Het duurde niet lang of de Amerikaanse televisiezender The CW wilde ook die boeken omtoveren tot een serie en zo is The Carrie Diaries ontstaan.



Tienerjaren
We volgen Carrie in haar tienerjaren, vlak voor haar carriere als schrijfster/columnist van start gaat. Ze gaat nog naar school, woont thuis bij haar vader en zusje (want haar moeder is net die zomer overleden) en, wat nog schokkender is, Carrie is destijds nog maagd. In eerste instantie zien we haar op school gesprekken hebben over jongens en seks, want ze begint er langzamerhand meer voor open te staan. Maar dan krijgt ze via haar vader een bijbaantje in Manhattan bij een advocatenkantoor en dan overkomen haar de gekste dingen.
 
Voice-over
Sarah Jessica Parker is de actrice die de volwassen Carrie altijd geweldig wist te vertolken, maar haar jongere variant is ook niet slecht gekozen. AnnaSophia Robb (het kauwgomkauwende meisje uit Charlie and the Chocolate Factory) heeft de eer en de zware druk om Carrie in haar jongere jaren te portretteren en dat doet ze goed. Net als in Sex and the City hoor je haar regelmatig in de voice-over, alsof ze schrijft in haar dagboek.

Bovendien gebeurt er in een aflevering van drie kwartier ook genoeg om je als kijker geboeid te houden. In alleen al de pilot zagen we haar op Grease-achtige wijze een soort verliefd worden op een jongen waar ze een zomer mee gespendeerd had en overgeplaatst is naar haar school. Tegelijkertijd heeft ze haar vriendinnen die ook weer hun eigen probleempjes hebben, haar zusje die enorm rebelleert tegen de rest van het gezin en natuurlijk haar vader die zijn best doet om de leegte op te vullen die haar moeder heeft achtergelaten.
 
Eighties
En misschien wel het belangrijkste in deze serie; de sfeer is echt ‘80s. Het zit wat dat betreft net zo goed in elkaar als de sfeer in de film 13 Going On 30, waarin de hoofdrolspeler ineens in haar tienerjaren in dat tijdperk terechtkomt. Veel Madonna-achtige deuntjes, kleurrijke kleding en rare combinaties. Uiteraard speelt kleding ook in deze prequel op SATC weer een heel grote rol. Wat dat betreft zou eigenlijk het nummer Material Girl van Madonna een perfecte soundtrack zijn.



Moeder
Aangezien Carries moeder pas geleden is overleden, moeten haar spullen nog worden verdeeld en hoewel de familie echt verdrietig lijkt over het verlies, lijkt het vooral om de spullen te draaien in plaats van de herinnering aan moeders. Haar designertas, dito zonnebril en diverse jurkjes is wat we van haar zien. Geen foto van de dame, geen flashbacks en zelfs niet echt anekdotes over haar leven. Dat is erg jammer. Bovendien wordt er wel erg veel teruggegrepen op het verlies van de moeder, want in de serie komt het ongeveer elke vijf minuten wel ter sprake.

Zoetsappig
Het is dan ook nogal zoetsappig allemaal. Sowieso is Carrie eigenlijk altijd vrolijk en aan het lachen. Uiteraard verwonderd ze zich enorm over Manhatten, waar ‘het’ allemaal gebeurt. Het is niet dat het lijkt alsof ze geen emoties heeft, want haar eerste huilbui zit al meteen in de eerste aflevering, maar ze wordt echt geportretteerd als een dweperig meisje. Ze luistert naar iedereen, gunt iedereen het beste, oftewel: echt een goody two shoes.
 
Voorlopige conclusie
Het is dan ook te hopen dat we in de verdere serie ook wat duisterdere kanten van de schrijfster gaan zien, want op zich is het een heel vermakelijke serie. De doelgroep lijkt niet de volwassen geworden SATC-kijker te zijn, maar misschien toch meer de tieners en twintigers die Gossip Girl keken en nu in een gat vallen sinds dat is afgelopen. Dat is ook niet verwonderlijk, want de series hebben allebei dezelfde producenten. De basis voor The Carrie Diaries is mierzoet, maar hij is zeker stevig gelegd en dit heeft zeker potentie om een hit te worden.