movie scene

Met Per Un Pugno Di Dollari (A Fistful Of Dollars) werden niet alleen talloze carrières gelanceerd, maar tevens betekende de film het begin van een populair subgenre.

Een naamloze cowboy rijdt een stoffig stadje binnen dat gebukt gaat onder de bloedige strijd tussen de families Baxter en Rojo. Hij besluit zich te verhuren aan de Baxters, maar sluit tegelijkertijd een deal met de Rojo’s. Op deze manier speelt hij de schurken tegen elkaar uit voor zijn eigen gewin. Als de cowboy echter steeds verder gaat met zijn spelletjes is het maar de vraag of hij er mee weg kan komen.



Spaghettiwestern
De spaghettiwestern is een subgenre met tal van liefhebbers. Sterker nog, deze Italiaanse films worden in de meeste filmlijsten hoger gewaardeerd dan “normale” westerns. De populariteit hiervan begon met Per Un Pugno Di Dollari, bij de meeste filmkijkers beter bekend als A Fistful Of Dollars. Hiervoor kwamen drie vakmensen samen die het genre zouden vormen; regisseur Sergio Leone, acteur Clint Eastwood en componist Ennio Morricone, die allen hun stempel op de spaghettiwestern in het algemeen hebben gedrukt. Alle drie bereikten ze met A Fistful Of Dollars nog niet de top van hun kunnen, maar het begin was er. Met de semivervolgen For A Few Dollars More en The Good, The Bad And The Ugly zou men zich perfectioneren.

Eenling
Het verhaal van deze film werd gebaseerd op de samuraifilm Yojombo van Akira Kurosawa, die op zijn beurt weer flink afkeek bij de roman Red Harvest. De filmgeschiedenis zou nog regelmatig te maken krijgen met de eenling die twee partijen tegen elkaar uitspeelt, met films als Last Man Standing en Django als bekende voorbeelden. Erg origineel is het plot dus niet, maar met een uitstekende uitwerking hoeft dat geen enkel probleem te zijn.

Broeierig
Zoals in de meeste spaghettiwesterns is de sfeer in A Fistful Of Dollars altijd broeierig. Het complete uiterlijk, inclusief de acteurs en de sets, is groezelig, stoffig en zweterig. Dit unieke beeld zorgt ervoor dat de kijker wordt meegetrokken in deze rauwe wereld. Dat weegt uiteindelijk dan ook zwaarder dan het feit dat personages amper diepgang kennen. Een ander kenmerk is het theatrale sterven van de vele achtergrondpersonages. Wanneer men een Gatling machinegeweer leegschiet op de cavalerie, valt deze gewillig bij bosjes neer, zonder dat er ook maar een spatje bloed of zelfs een kogelgat te zien is. Dit betekent overigens niet dat er geen geweld in deze film zit, want de naamloze held krijgt een bloedige afranseling te verduren. Ook de laatste confrontatie met pistolen is leuk bedacht en netjes uitgewerkt.



Eastwood
In A Fistful Of Dollars speelt Clint Eastwood zijn eerste echte hoofdrol in een film en dat werd gelijk een iconische performance. Zijn naamloze cowboy werd regelmatig gekopieerd, maar niemand weet de zwijgzame kracht zo over te brengen als Eastwood. Het blijft raar om hem in het Italiaans nagesynchroniseerd te zien worden (ik kijk een film indien mogelijk altijd in de originele uitvoering), maar dit vormt uiteindelijk een deel van de charme van deze film.

Conclusie
De klassieke spaghettiwestern A Fistful Of Dollars is onmisbaar voor de echte filmfan. Niet omdat dit een foutloze film is (For A Few Dollars More en The Good, The Bad And The Ugly zijn misschien wel beter), maar wel omdat deze prent een populair subgenre op de kaart zette. Regisseur Sergio Leone, acteur Clint Eastwood en componist Ennio Morricone waren nog aan het begin van hun carrière, maar mede dankzij hun hulp werd de spaghettiwestern een fenomeen.