movie scene

Helaas een stuk minder leuk dan de makers zelf denken.

Altijd al willen weten hoe schatrijke jonge acteurs hun tijd doorbrengen als ze even niet op de set staan? In This Is the End spelen alle acteurs zichzelf. Zo krijgen we een kijkje in de glamoureuze levens van Seth Rogen, Jay Baruchel, James Franco, Jonah Hill, Danny McBride, Craig Robinson, en in snelle vlucht van Michael Sera en anderen. Als je denkt dat dit betekent dat je een goed beeld krijgt van Hollywood’s jonge elite, zoek dan niet verder en kijk dan vooral niet deze film. Kijk dan een film als Somewhere of Lost in Translation. Als je echter wilt zien hoe Michael Cera (toch wel een van de meest nerdy acteurs ooit) in beschonken en besnoven toestand twee dames onderhanden neemt, ga dan vooral naar This is The End.



Apocalyps
De opzet van de film is vrij simpel maar bizar. Tijdens een feestje in de villa van James Franco breekt het einde van de wereld aan. De oorzaak hiervoor is niet zomaar een zombie-invasie, pandemie of natuurramp, maar de Bijbelse Apocalyps (of in ieder geval Seth Rogen’s versie hiervan). Hoewel zo’n beetje iedereen op het feestje de weg naar het volgende leven vindt (soms op plezierige of minder plezierige wijze) blijven de 6 vrienden achter in de villa. Met hun huis omringd door hellevuur, de wereld vergaan, en demonen die de omgeving terroriseren, zit er niets anders op voor de acteurs dan in Franco’s villa te bivakkeren. Met een voorraad bestaande uit bier, sterke drank, drugs, een MilkyWay, wat eten, een camera en een pistool moeten ze zien te overleven.

Acteurs
Hoewel Rogen, Baruchel, Franco, en de rest zichzelf spelen, zijn de personages in This Is the End uiteraard de meest absurde en walgelijke versies van zichzelf. Tenminste, dat mag ik toch hopen. De opzet van de film steunt dan ook op het concept dat we versies zien van de acteurs zoals de kijker zou denken dat ze echt zijn, gebaseerd op hun personages in eerdere films. Ter verduidelijking: zo is Seth Rogen ook hier een wietrokende, wat onhandige single, en is Danny McBride net als in bijna al zijn personages in zijn eerde films een luidschreeuwende malloot. Met deze veronderstellingen bij de kijker wordt dan ook flink gespeeld en vormt de basis voor veel grappen. Zo blijkt Michael Cera in real life een echt feestbeest te zijn en James Franco een pretentieuze egoïst.



Scary Movie
Hoewel in het eerste kwartier nog enigszins van een structuur is te spreken, vervalt de film na het aanvangen van de Apocalypse snel in een grote verzameling geïmproviseerde sketches. De grappen over de imago’s van de acteurs raken al snel op en dus wordt er een heel arsenaal aan inmiddels ons bekende lompe grappen in stelling gebracht om de lachspieren te bewegen. Dit werkt soms wel maar gaat naar verloop van tijd tegenstaan. Met ook nog eens een scala aan filmverwijzingen en parodieën voelt de film aan als een doorsnee vervolg op Scary Movie.

Conclusie
This Is the End begint degelijk maar vervalt al snel in te makkelijke grappen die we al zo vaak hebben gezien. Sommige filmverwijzingen, parodieën, en persoonlijke grappen over de acteurs treffen doel, maar uiteindelijk niet genoeg om te verbloemen dat je zit te kijken naar een rommelig vervolg op Scary Movie.