movie scene

Daniel Auteuil beleeft een heftige mid-life crisis in Avant L’Hiver.

De Franse acteur Daniel Auteuil is bij ons wellicht het meest bekend vanwege zijn rol in Michael Haneke’s Caché. Daarin speelde hij een man wiens leven en huwelijk - met Juliette Binoche - op zijn kop werd gezet, doordat iemand mysterieuze videobanden naar hem stuurde. In Avant l’Hiver speelt hij wederom een man wiens leven en huwelijk  -ditmaal met Kristin Scott Thomas - op zijn kop wordt gezet, ditmaal doordat iemand mysterieuze rozen naar hem stuurt. Regisseur Philippe Claudel lijkt ook in andere opzichten te zijn beïnvloed door Haneke. Zo maakt hij veelvuldig gebruik van lange, statische shots. En een scène waarin we Thomas en Auteuil moeten zoeken in het publiek van een opera-uitvoering doet zeer denken aan de openingsscène uit Amour. Helaas kan Claudel echter de kwaliteit van Haneke’s films niet behalen en valt Avant l’Hiver wat tegen.  



Een perfect leven?
Auteuil speelt Paul, een succesvolle neuroloog die een paar jaar van zijn pensioen af is. Hij leidt ook nieuwe artsen op en één daarvan, Zoë, is al zo goed dat Paul zich weinig zorgen hoeft te maken over zijn opvolging. Daarnaast is hij op het eerste gezicht al vele jaren gelukkig getrouwd met Lucie. Ze zijn inmiddels grootouders en hebben een mooi groot huis, compleet met een tennisveld. Dat veld wordt ook volop gebruikt door Paul en Gerard, een gezamenlijke vriend van Lucie en Paul  (Richard Berry). Al vroeg in het verhaal wordt echter duidelijk dat het leven van Paul en Lucie niet zo perfect is als op het eerste gezicht lijkt. Zo heeft Lucie een problematische zus, die een groot deel van haar leven in psychiatrische inrichtingen heeft doorgebracht. Daarnaast lijkt Lucie iets te hecht bevriend te zijn met Gerard en lijken Paul en Lucie een betere relatie te hebben met hun schoondochter dan met hun zoon. Zowel hij als zijn ouders houden enkele dingen voor elkaar achter. Al deze problemen komen naar de voorgrond wanneer Paul om mysterieuze redenen opeens iedere dag rozen begint te krijgen. Hij vermoedt al snel dat deze komen van ene Lou (Leila Bekhti), een barmeisje dat beweert ooit door hem te zijn geopereerd. Hoewel zij ontkent, raakt Paul gefascineerd door haar. Ze beginnen elkaar steeds vaker te ontmoeten, zonder dat daar overigens seks bij komt kijken. Door deze ontmoetingen begint Paul steeds meer zijn leven te overdenken. Hij beseft hoe groot de kans was dat zijn leven anders had kunnen lopen en hoe weinig tijd hij nog over heeft. Mede hierdoor groeit hij steeds verder af van Lucie, terwijl zij en Gerard juist dichter bij elkaar lijken te komen.

Anticlimax
Een film die aantoont dat het mooie leven van een welgesteld westers gezin niet zo mooi is als op het eerste gezicht lijkt, is al lang niet revolutionair meer. Avant l’Hiver doet echter weinig meer dan dat, en doet dat bovendien op een niet al te boeiende manier. Het plot is interessant en zou als kapstok kunnen dienen voor een interessante mystery-thriller of karakterstudie. De film probeert beide te zijn, maar is als geen van beiden erg overtuigend. We hebben al snel door wie de bloemen naar Paul stuurt en het is dan nogal irritant dat de film doet alsof dit een groot raadsel is. De film kan zich dan beter focussen op de vraag waaróm de bloemen naar Paul worden gestuurd. Wanneer we daar eindelijk achter komen is dat een nogal clichématige anticlimax. Ergerlijker nog is dat het personage in kwestie door deze onthulling alleen maar minder interessant wordt. En de film had al moeite om de personages van interessante karakterontwikkelingen te voorzien.



Symboliek
Avant l’Hiver had ook wel iets subtieler mogen zijn. Bijna ieder personage spreekt bijna letterlijk uit dat zijn of haar leven anders had kunnen lopen en dat hij of zij hoopt dat het leven enige betekenis zal hebben. Het mooist wordt dat duidelijk aan de hand van een Poolse patiënte van Paul die hem vertelt over haar familie die in de Tweede Wereldoorlog is omgekomen. Die scène vat eigenlijk het thema van de film op een zeer sterke manier samen. Het was volstrekt onnodig om vervolgens hetzelfde punt nog een paar keer te maken op een minder interessante manier. Ook de symboliek van het feit dat Paul neurochirurg is, terwijl het in zijn eigen hersens begint te spoken, wordt iets te heftig benadrukt.

Conclusie
Avant l’Hiver is een film met een interessant plot, dat helaas niet al te goed uitgewerkt is. Het wil zowel een mysterieus verhaal vertellen als een karakterschets zijn, maar slaagt, ondanks enkele goede scènes, in geen van beiden. Claudel is duidelijk beïnvloed door Michael Haneke, maar haalt helaas dat niveau nooit.