movie scene

Rommelig, uiteraard bizar ongeloofwaardig, maar bij vlagen zeker dolle pret.

Alles wat succesvol is, lijkt verfilmd te moeten worden. Zo ook het bekende computerspel Need For Speed dat al vele succesvolle delen kende. De straatracers komen tot leven in deze film die de game enerzijds eer aan doet door de vette straatraces maar anderzijds de middenmaat van de Hollywood actiefilm zelden overstijgt. Heb je zin in wat escapisme, ga er dan lekker voor zitten en stap in de auto bij deze straatracers.



Bergen geld
Maak kennis met Tobey Marshall (Aaron Paul a.k.a. Jesse Pinkman in Breaking Bad). Overdag sleutelt hij een beetje aan wat auto’s met zijn vrienden in hun garage, en ’s nachts is Tobey een reputatievolle straatracer. Aan geld lijkt geen gebrek aangezien zelfs een van de vrienden tijdens de races met een klein vliegtuigje waarschuwingen doorgeeft aan de straatcoureurs beneden. Toch blijkt de garage in financiële problemen te zitten en neemt Tobey een klus aan van de arrogante ex-NASCAR racer Dino Brewster (Dominic Cooper). Grote bergen geld lonken maar, hoe kan het ook anders, er lijken wat haken en ogen aan de nieuwe samenwerking te zitten.

Roadmovie
Voor een groot deel van de film is Need For Speed het beste als een roadmovie te categoriseren. Tobey en aanhang moeten zo snel mogelijk van New York naar San Francisco rijden om mee te kunnen doen aan een race die uiteraard moet uitmonden in een racegevecht tussen Toby en Dino. Hoewel dit gedeelte van de film niet erg doet denken aan de Need For Speed games, doen de straatraces dit wel. Daarbij helpt het dat de makers zo min mogelijk gebruik hebben willen maken van CGI. De acteurs gingen op ‘rijles’ en lijken ook behoorlijk wat stunts zelf te hebben gedaan.



Hollywood machine
De poging om zoveel mogelijk gebruik te maken van fysieke actie betaalt zich uit in de straatraces en geven je als kijker het gevoel echt in de auto te zitten. Dit onderscheidende element in Need For Speed is helaas echter wel zo’n beetje het enige wat bijzonder genoemd mag worden. De acteurs doen hun best om wat van hun matige en fletse dialogen te maken. Het resultaat is dat de meeste grappig en emotioneel bedoelde momenten helaas ook bedoeld en gemaakt aanvoelen. De Hollywood machine draait immers op volle toeren in deze film die bij vlagen wat doorschiet. Melodrama en onwaarschijnlijkheden laten de film zo nu en dan spreekwoordelijk uit de bocht vliegen, maar dat bederft gelukkig niet genoeg dat het echt tegen gaat staan.

Conclusie
Need For Speed levert wat je mag verwachten van dit soort Hollywood escapisme. Gelukkig laat deze film de gebruikelijke CGI voor het overgrote deel weg, waardoor het racegeweld levensecht aanvoelt. De wat zachtere en humoristische momenten in de film worden wel te dik aangezet waardoor het vaak wat gekunsteld en belachelijk aanvoelt. Qua entertainmentwaarde levert deze film echter ruim voldoende om een leuk avondje aan te beleven.