movie scene

Deze sneltrein komt er aan: Aw jeez, here we go again!

1996 was het jaar waarin de onafhankelijke filmmakers Joel en Ethan Coen hun artistieke succes wisten te verzilveren. Ze wonnen voor Fargo een Oscar voor beste script, en Joel Coen's echtgenote Frances McDormand won een Oscar voor beste vrouwelijke bijrol. Tot de dag van vandaag is Fargo een cinematografisch hoogtepunt alsmede een cultklassieker in bepaalde kringen. Enige tijd geleden werd bekend dat Fargo een nieuwe wending zou krijgen op kabeltelevisie. Betaalzender FX investeert riant in een dramaserie waarin de verhaalwereld van de gebroeders Coen tot leven wordt gebracht. Hiervoor werd scenarioschrijver Noah Hawley ingehuurd, die met de originele film als uitgangspunt, de eerste aflevering schreef. Sinds deze week is de serie wekelijks hier op Netflix te zien.



Dieseltrein
In de eerste aflevering leren we Lester Nygaard (Martin Freeman) kennen. Hij is een grijze muis die verzekeringen verkoopt en door het lot gebonden is aan een ontzettend onaangename vrouw (Kelly Holden Bashar) die het laatste beetje mannelijkheid dat hij bezit langzaam wegneemt. Lester was én is het pispaaltje, dat wordt duidelijk wanneer oud klasgenoot Sam Hess (Kevin O’Grady) hem treitert op straat. Lorne Malvo (Billy Bob Thornton) is hiervan getuige, en als hij Lester later spreekt, biedt hij aan hem te vermoorden. Voordat Lester zijn antwoord kan geven, is Malvo verdwenen. Een dag later verneemt Lester dat Hess is vermoord. Met die moord wordt een reeks plotwendingen aangezwengeld. Terwijl Lester’s leven relatief normaal lijkt, ondanks alle kritiek die hij moet weerstaan, gebruikt scenarioschrijver Hawley alle trucjes uit de doos om van orde chaos te maken. In een half uur tijd weten we wie Lester is en wat zijn eventuele motivaties kunnen zijn. De aflevering komt langzaam op gang, maar raast als een dieseltrein naar het einde. Als een beeldhouwer bewerkt Hawley zijn script, totdat de kaarten als het ware opnieuw geschud zijn. Net als in de orginele film (de rol van William H. Macy) heeft Lester tegen het einde van de eerste aflevering nogal wat op zijn kerfstok. Genoeg redenen om hier een heel seizoen naar te kijken.



Nette gemeenschap
De wereld die in 1996 zo goed werd geschreven, is in de televisieserie ook succesvol neergezet. De personages spreken allemaal dat typische half-Amerikaanse Canadees dat zo kenmerkend is voor Minnesota, die noordelijke sneeuwrijke staat die dient als de achtergrond voor Fargo. Ze doen het zelfs zo goed, met name de Brit Freeman, dat het op een gegeven moment tot een neurose kan leiden. Binnen dat rurale onnozele klimaat is het extreme geweld in de serie dan ook gerust een anomalie te noemen. Het hoort niet thuis in zo’n nette gemeenschap. Dat contrast is een van de redenen waarom de serie en de film zo goed werken. Laten we ook niet vergeten dat acteurs Thornton (The Man Who Wasn’t There), Freeman (The Hobbit), Colin Hanks (King Kong), Bob Odenkirk (Nebraska) en Keith Carradine (The Duellists) stuk voor stuk topwerk leveren. TV is in, na Woody Harrelson en Matthew McConaughey in True Detective krijgen we wederom een product voorgeschoteld,waar grote sterren hun namen aan verbinden

Conclusie
De Amerikaanse recensies liegen er niet om. Fargo is vermakelijk, pikant, goed geschreven en heeft die zeldzame sfeer uit de originele film volledig overgenomen. Nog negen afleveringen staat het publiek te wachten, waarin verwondering en verbazing vast centraal zullen staan.