movie scene

De titel zegt het al: een ongeregeld zootje pulp.

Anarchy is het vervolg van het onverwachte succes van de The Purge die vorig jaar rond dezelfde tijd uitkwam. Op de vraag of dit terecht was, zal niet iedereen positief op antwoorden. De film begon met een redelijk origineel gegeven, gedeeltelijk gebaseerd op een Star Trek-aflevering, maar eindigde als een vrij rechttoe-rechtaan home-invasionthriller. Dat dit bij vele mensen teleurstelling voortbracht is dan onvermijdelijk. Toch behoudt het enigszins belachelijke concept zijn potentieel voor een revanchering. Zodoende lijkt de regisseur/schrijver James DeMonaco te hebben geleerd van zijn eerste zuivering en neemt ons dit keer mee naar waar het échte feest zich afspeelt: de straat. Maar niets is minder waar.
 


2023
Anarchy begint net als zijn voorganger met het introduceren van ‘de zuivering’: een jaarlijkse wetteloze feestdag van de dystopische nabije toekomst, waarbij iedereen zonder vervolging mag doen wat hij wil. In bijna alle gevallen komt het neer op het uitmoorden van de zwakkelingen in de samenleving, zoals arme werkloze mensen en mensen die tegen de zuivering zijn, zodat Amerika na deze ietwat bloederige feestdag er herboren en sterker uitkomt. Wellicht bedoelt DeMonaco dit als sociaal commentaar en moralistische satire, maar dit is ver van het gehaaide werk dat we kennen van bijvoorbeeld Paul Verhoeven. DeMonaco kiest hierbij een veel serieuze insteek die in combinatie met de ongeloofwaardigheid een slechte mix vormen. Dit was bij de eerste film al één van de grootste mankementen en weer lukt het hem niet om deze kant van het verhaal overtuiging mee te geven.     
 
Gejammer
Ook de opbouw van het vervolg laat te wensen over. We maken in het eerste halfuur onder andere kennis met een stelletje dat constant ruziet over iets wat voor het publiek uitblijft, een serveerster en haar dochter die maar net rond kunnen komen en een militair (Frank Grillo) die wraak wil nemen voor zijn overleden zoontje. Het laatstgenoemde is weliswaar de meest interessante karakter, simpelweg omdat diegene de actie verzorgt, maar al het overige voelt als een derde wiel aan de wagen die constant door blijft jammeren, snakkend naar een beetje aandacht. De constante miscommunicatie en ruzietjes, met ondermaats acteerwerk inbegrepen, werken dan ook aardig op de zenuwen, dat je hoopt dat de Purge snel een einde maakt aan deze frustratie. Dit gebeurt dan ook lichtelijk, maar de manier waarop deze mensen op toevallige wijze op Purge-avond samenkomen, geeft geen hoopvol gevoel voor de rest van de film.
 


Goedkoop
Net als The Purge levert DeMonaco een clichématige rit met goedkope jump-scares die je mijlenver ziet aankomen. De horrormaskers zijn weer van stal gehaald en zijn er meerdere slechteriken aan het verhaal toegevoegd die even onherkenbaar in beeld gebracht worden, met gasmaskers of zonnebrillen. Dit samen met het buitensporig gebruik van slow-motions, de afgezaagde plotelementen en actiescènes met gedigitaliseerde bloedspetters uit 300, dragen hun steentje bij aan de ongeordende pulp die op enkele momenten nog schaterlach voortbrengt. Zo weet Anarchy vooral tegen het einde te vermaken, wanneer de wanhopige leventjes van het groepje geveild zijn voor een op-leven-en-dood-paintballspel ter vermaak voor de rijken. Weinig origineels aan deze scene, zo zagen we een eenzelfde finale in Hostel en Raze, maar het is opnieuw vermakelijk om een stel perverse mensen in deze setting afgeslacht te zien worden.
 
Conclusie
Hoe dan ook valt er te stellen dat het geheel ligt aan je mening van de eerste film of je het zwaktebod van James DeMonaco nogmaals door de vingers ziet. Alle problemen van de voorganger zijn wederom in The Purge: Anarchy te vinden, waardoor het nogmaals niet om over naar huis te schrijven is. Voornamelijk vliegen de hoeveelheid clichés en plotgaten je om de oren, wat alleen maar meer opvalt als je er over nadenkt. Een nadenkfilm is het dan ook niet en lijkt de betrokkenheid van Michael Bay (Transformers, Armageddon) als producer geen toeval te zijn. Kortom, zuiver je van enige diepgaande gedachten of vermijd als ieder ander weldenkend mens deze onzinnigheid.