movie scene

De Griekse halfgod die als huurling veel veldslagen meemaakt, raakt dit keer in een zeer lastig parket verzeild. Mythologie verpakt in spierenballen spektakel dat ‘The Rock’ naadloos past. 
 
Na de succesvolle mytheverfilmingen als 300 (The Spartans) en Troy (met Brad Pitt in de titelrol) kreeg Hollywood de smaak te pakken. Met wisselend succes volgden nog meer films in dit genre. Wisselend door verhalen die niet altijd even interessant zijn, special effects die hun doel voorbij schieten, matig acteerwerk of tenenkrommende dialogen. Hercules past juist in het rijtje van zeer geslaagde verfilmingen.
Sterker nog, deze setting zit Dwayne Johnson alias The Rock als een makkelijk zittende oude jas. Er is ruimte voor zijn fysiek en een gepaste hoeveelheid acteerwerk en dialogen die bij The Rock passen.  Gecombineerd met mooie actiescènes, onverwachte plotwendingen en schitterende special effects. komt iedereen die een lekkere actiefilm wilt zien hier aan zijn of haar trekken.



Klassieken
Enige voorkennis van de Griekse klassieken is niet vereist bij dit soort films, dus ook niet bij Hercules. Het gaat vooral om spektakel, waardoor er weinig  ruimte is voor diepgang. Sterker nog, dit scenario is zelfs grotendeels gebaseerd op de tweedelige strip Hercules: The Thracian Wars. Andere mythes passeren ook de revue in Hercules. Deze zorgen voor een duidelijke karakterschets van deze halfgod, zoon van oppergod Zeus en de mens Alkmene.

Grotesk
De film laat zien hoe huurling Hercules en zijn team door de koning van het barbaarse Thracië gevraagd worden om zijn leger gevechtsklaar te maken. Zij zullen hiervoor rijkelijk beloond worden, maar gaandeweg blijkt er toch veel meer aan de hand te zijn. Zonder teveel weg te geven, kun je natuurlijk rekenen op moord, list en verraad. Eeuwenoude thema’s, ook in de oudheid. De spectaculair uitziende film vertelt het levensverhaal van Hercules, tussen de actuele gebeurtenissen (lees: actie) in. Deze flashbacks worden op een goede, totaal niet-storende wijze door de film heen verwoven. De actiescènes zien er ongelooflijk mooi uit en Dwayne Johnson oogt fysiek zeer indrukwekkend zonder dat het grotesk wordt. Hij zet een geloofwaardige Hercules neer, die filmkrijgers als Conan naar de kroon steekt en zelfs voorbij streeft.



Balans
Regisseur Brett Ratner pompt de film vol met adrenalineverhogende gevechtscènes, maar zorgt daarbij wel voor de juiste balans tussen actie en rustmomenten. Het is trouwens opvallend hoe vaak Britse acteurs worden ingehuurd voor Amerikaanse ‘historische spektakels’. Denk maar aan Peter O’Toole in Troy of Anthony Hopkins in Noah. In Hercules komen we de onverwoestbare John Hurt en Ian McShane tegen. Hun ingetogen manier van dramatiek, kennis van de klassieken, dictie en ‘tongue in the cheek’  passen goed in deze setting, dus menig regisseur heeft dan ook minstens een Brit in de cast zitten. Daarnaast past hierbij een Brits accent beter dan een Texaans accent, om maar iets te noemen.

Conclusie
Hercules is een lekkere actiefilm die liefhebbers van dit genre niet mogen missen. Het is een geslaagde mix van films als 300: The Spartans en Troy. Niet geschikt voor klassieke puristen, die waarschijnlijk mythologische onjuistheden zullen ontdekken, maar iedereen die de eerder genoemde films kon waarderen en een flinke dosis testosteron en adrenaline kan verdragen, moet Hercules zeker gaan zien.