movie scene

Een sceptische illusionist wordt gevraagd om een medium te ontmaskeren. Maar als hij haar ontmoet, begint hij te twijfelen aan alles waar hij zeker van was.

Het zijn de jaren ’20 en mensen zijn nog gemakkelijk voor de gek te houden. Vermomd als de Chinese Wei Ling Soo zaagt Stanley (Colin Firth) vrouwen doormidden en laat hij olifanten verdwijnen op het podium. Na een Europese tour is Stanley toe aan een welverdiende vakantie. Maar dan duikt opeens zijn oude vriend Howard (Simon McBurney), die ook illusionist is, op met een merkwaardig verhaal. In Zuid-Frankrijk bevindt zich een jongedame, Sophie (Emma Stone), die beweert een spiritueel medium te zijn. Ze weet dingen van mensen die ze onmogelijk kan weten en ze kan met de doden praten. Howard vraagt of Stanley naar Zuid-Frankrijk wil komen om Sophie te ontmaskeren. Want volgens de doorgewinterde goochelaars bestaat er niet zoiets als magie. De sceptische Stanley neemt de klus aan en reist af naar Frankrijk. Maar wanneer hij Sophie eenmaal heeft ontmoet, moet ook hij toegeven dat haar gaven onverklaarbaar zijn.



Zweverigheden
Woody Allen is misschien een van de hardst werkende regisseurs in Hollywood. Elk jaar goochelt hij de ene na de andere film uit zijn trukendoos. Vandaar dat een sceptische houding tegenover Woody Allen films op zijn plaats is: niet alles is even goed. Magic in the Moonlight is niet de eerste film waarin Allen zich waagt aan de wereld van magie. In veel van zijn films spelen goochelaars of andersoortige zweverigheden een rol. De fascinatie voor magie ontstond bij Allen tijdens zijn tienerjaren waarin hij zelf weleens een goocheltruc deed. Voor het script van Magic in the Moonlight heeft Allen ook inspiratie gehaald uit Houdini, die net als Stanley de charlatans probeerde te ontmaskeren. Maar in tegenstelling tot Stanley deed hij dat niet omdat hij niet geloofde in het bovennatuurlijke, maar juist omdat hij hoopte dat het mogelijk was om met de doden te praten.

Pie in the face
Magic in the Moonlight is een meer ingetogen film dan Allens andere werk. Natuurlijk is er nog steeds sprake van het bekende theatraal acteren, maar door de minder uitbundige locatie en een behapbaar aantal hoofdpersonen voelt het allemaal wat intiemer aan. Een belangrijke rol hierin is weggelegd voor Colin Firth. Hij is heerlijk nuchter en sarcastisch en dat is een welkome afwisseling in een Woody Allen film. Over zijn personage zegt Firth het volgende: “I don’t think I have ever played a protagonist in a film who is so close to being completely unsymphatic. I’m sure the audience is rooting for him to get a pie in the face.” Firth onderschat hier zijn eigen komisch vermogen en charisma, want Stanley is wel degelijk een man om van te houden.



Frankrijk
Verder komt het magische karakter van de film tot uiting in de locatie en belichting. Normaliter verwent Allen ons met sfeervolle stedentripjes, maar nu zien we beelden van het Zuiden van Frankrijk: veel groen, karakteristieke landhuizen en zonovergoten tuinen. Ook de acteurs zien er uitzonderlijk uit. Emma Stone wordt prachtig belicht en de kostuums van de verschillende personages versterken hun karakter. Het verhaal van Magic in the Moonlight is minder zwaar dan bijvoorbeeld het verhaal van Blue Jasmine. Maar dat betekent niet dat er niets te filosoferen valt. Bestaat er zoiets als magie? En als er geen magie bestaat, wat is de liefde dan? De liefde overvalt ons en kunnen we niet rationaliseren.

Conclusie
Allen zal zichzelf voorlopig niet van het toneel laten verdwijnen en daarom kunnen we de komende jaren (hopelijk) nog een groot aantal verschillende films van hem verwachten. Magic in the Moonlight behoort tot het middensegment: Een luchtige feelgood film die zich prima leent voor vermaak aan het eind van een luie zomerdag.