movie scene

Van de laatste scene in Enemy kreeg ik de kriebels. De sfeer uit het creepy Enemy lijkt Jake Gyllenhaal stiekem te hebben meegenomen naar de filmset van Nightcrawler. Speelde hij in Enemy nog een verward hoofdpersonage, in Nightcrawler leent hij daarnaast ook nog eens sociopatische trekjes van zijn personage Donnie Darko. En dat alles zonder met zijn ogen te knipperen.

Eerder deze maand zag ik de betreurde James Gandolfini schitteren in The Drop. In deze film is, net als in Nightcrawler, de spanning ook om te snijden, afgewisseld met een flinke dosis wrange New Yorkse humor die wij allemaal zo goed kennen uit zes seizoenen The Sopranos. Naar Gandolfini als scheten latende en pasta bereidende potentiële lover van Julia Louis-Dreyfus in de romantische komedie Enough Said te gaan kijken, was voor mij een stapje te ver. Maar voor een duistere thriller met hem in een van de belangrijkste rollen trok ik met alle plezier mijn Cineville pas. Met een flinke scheut Sleepers (speelt zich af in de New Yorkse wijk Hells Kitchen) en een een snufje A Bronx Tale is The Drop een magnifieke inkijk in de schaduw kant van Brooklyn. En voor wie binnenkort naar the Big Apple afreist: doe een dagje of twee Manhattan en verblijf en vermaak je de rest van de tijd in deze gigantische 'burrough'. Was Brooklyn namelijk een stad dan zou het, na Los Angeles en Chicago, de derde stad van de VS zijn.



En met dit antwoord op een potentiële topografische Triviant vraag zijn we aangekomen bij de wereldstad waar Nightcrawler zich afspeelt: Los Angeles. Op IMDb valt te lezen dat Gyllenhaal negen kilo afviel voor deze rol door onder andere te fietsen en te joggen naar de set. Dat de combinatie man en ambitie een levensgevaarlijke is zou een van de lessen kunnen zijn die we na het zien van deze film meenemen, ware het niet dat je die wijsheid ook kunt vergaren door gewoon dagelijks het wereldnieuws te volgen.

Terug naar the City of Angels. De komende maand zal ik aan de Amerikaanse westkunst neerstrijken voor een welverdiende vakantie en - dat kan niet anders als schrijver en dus voyeur van het leven – een flinke dosis antropologisch en sociologisch onderzoek. Daarvoor zit je in Los Angeles goed, weet ik uit ervaring. De complete waanzin die als een suiker of aspertaan laagje over zowat de gehele Amerikaanse samenleving is gegokten - en dan doel ik op de Verenigde Staten, want de grens over in Mexico en Canada doen mensen weer een stuk normaler – zwelt in Los Angeles aan als een mierzoete terreuraanval. Nightcrawler is daarom niet alleen een inkijkje in de totaal verziekte “journalistieke' wereld van commerciële tv zenders. Het is ook een feest der herkenning van zogenaamde 'landmarks' in de stad waar de film is geschoten. Net als de bovenstaande titels dat zijn voor de grootste stad aan de oostkust van de VS.