movie scene

Een toneelverfilming die het 'toneelgevoel’ nooit loslaat, waardoor de kwaliteiten van Jessica Chastain en Colin Farrell verzanden in een film die pretentieus en redelijk statisch overkomt.

Miss Julie is gebaseerd op het gelijknamig toneelstuk van August Strindberg uit 1888. Regisseuse Liv Ullmann heeft de locatie van Zweden naar Ierland verplaatst. Pluspunt: Colin Farrell kan zijn eigen Ierse accent heerlijk tot uiting brengen. Maar voor de rest is Ullmann de oorspronkelijke toneeltekst grotendeels trouw gebleven. En dit aspect blijkt toch een sterke minpunt te zijn voor een hedendaagse film.



Steekspel
Het verhaal begint op de dag van Midzomernacht in 1890. Ergens in een Iers kasteel is de baron uithuizig en viert het personeel elders uitbundig feest. Maar in het verlaten kasteel zijn nog drie personen achtergebleven:  de aristocratische Miss Julie (Jessica Chastain), butler John (Colin Farrell) van haar vader en kokkin Kathleen (Samantha Morton). Miss Julie begint John te betrekken in een psychologisch steek- en flirtspel, wat John in eerste instantie pareert. De situatie is ook ongemakkelijk door de aanwezigheid van kokkin Kathleen, de officieuze 'verloofde' van John, die zich niet meteen een houding weet te geven. Naarmate de nacht vordert en de drank rijkelijk vloeit, loopt de situatie danig uit de hand en tonen Miss Julie en John hun manipulatieve en duistere kanten.

Gedateerd en overgedramatiseerd
In Miss Julie passeren zeker interessante thema’s de revue in de vorm van een machtsspel  dat nog steeds actueel is: rijk versus arm, man versus vrouw, haat versus liefde en lust versus schaamte. Maar wanneer je als kijker je vastbijt in één van deze thema’s switcht de dialoog ineens weer naar een ander thema. Daarnaast voelt deze film zeer gedateerd aan door de manier en het tempo waarop de dialogen plaatsvinden. Op sommige punten ervaar je de film als een overgedramatiseerd verhaal met een ouderwetse rol van de vrouw als labiel en hysterisch wezen. Tel daarbij de duur van Miss Julie (129 minuten) en het is duidelijk geen film voor de meeste hedendaagse filmkijkers.



Acteren in ouderwetse rollen
Jessica Chastain, Colin Farrell en Samantha Morton hebben in andere films ruimschoots hun kwaliteiten aangetoond. Binnen het kader (bijna te vergelijken met een corset) van deze toneelverfilming vervullen ze hun rol uitstekend. Helaas kunnen vooral de stereotyperende vrouwenrollen bij de hedendaagse kijker de nodige irritaties opwekken: de hysterische, labiele en zeer aanhankelijke Miss Julie en de overwegend dociele Kathleen. Colin Farrell speelt de manipulatieve en vurige John, die echter halverwege de film steeds wisselvalliger wordt in zijn adoratie van Miss Julie. Het spel van aantrekken en afstoten wordt daardoor eentonig, extra versterkt door de lange duur van de film.

Conclusie
Niet elke toneelverfilming ontstijgt ‘het toneelgevoel’ en deze Miss Julie behoort helaas tot die categorie van mislukte toneelverfilmingen. Ondanks de aanwezigheid van een uitstekende cast en mooi camerawerk.