movie scene

Herinneringen ophalen aan rock-‘n-roll.

Met zijn overlijden in 1997 kwam boven water hoezeer gitarist Tommy Tedesco zijn stempel had gedrukt op de popmuziek van de jaren vijftig en zestig. Hij was een van de leden van The Wrecking Crew – een groep sessiemuzikanten die op vrijwel elke popplaat te horen was, van The Beach Boys naar The Monkees naar The Byrds. Zo had Tedesco’s zoon Denny genoeg redenen om dit grootschalige bedrog aan de buitenwereld te tonen.

Pet Sounds
Het was het toonbeeld van een nieuw tijdperk waarin één groep eigenhandig het geluid van de rock-‘n-roll bepaalden. Ze vervingen hun voorgangers, mastodonten die zich niet wilden affiliëren met deze barbaarse muziek. Het is een romantisch verhaal waarin muzikanten en masse verkasten naar Los Angeles waar legbatterijen (studio’s) werden opgetrokken. Het was daar waar Phil Spectre zijn Wall Of Sound perfectioneerde, en waar The Beach Boys – The Wrecking Crew  dus – hun langspeelplaat Pet Sounds opnamen.
Het was voor de bonzen aantrekkelijk om in een opnamestudio volledig albums in één dag op te nemen. Normaliter zou het een band enkele weken kosten, maar muzikanten als bassiste Carol Kaye en drummer Hal Blaine deden het in drie uur. Ze waren het talent áchter het talent, de sterren áchter de sterren. Zo zoekt Tedesco continu naar erkenning. Erkenning voor zijn vader en al die andere geniale muzikanten waarvan sommigen als Blaine zelfs belandden in The Rock And Roll Hall Of Fame – beter laat dan nooit. Spijtig genoeg kiest Tedesco – duidelijk geen doorgewinterdere cineast – hiervoor een ietwat stoffige vorm door vooral interviews te tonen.



Crosby, Stills & Nash
Op een gegeven moment zitten Tedesco, Blaine, Kaye en drummer Earl Palmer samen aan tafel. Kaye vertelt over haar ervaringen als vrouw in een mannenwereld. Het wekt enige interesse op, maar als ze overgaan op een ander onderwerp, dan verliest Tedesco de focus. Het is vooral het ophalen van herinneringen: interessant voor de ingewijden maar minder voor de kijker. Dit komt tot een hoogtepunt wanneer wordt ingehaakt op de scheiding van een van de bandleden. De beste man verliest zijn jacht, woning en Rolls Royce. Maar in hoeverre is dat relevant? Het is slechts een goedkope opmaat naar de ondergang van The Wrecking Crew in de jaren zeventig. Grote rockgroepen als Crosby, Stills & Nash namen hun eigen werk op. Er was geen grote vraag meer naar sessiemuzikanten. Het – belazerde  - publiek verlangde naar authenticiteit, naar zelf gecomponeerde en gespeelde albums.  Het was een revolutie waarin de rol van de producent werd gemarginaliseerd zo lijkt het. En vandaag de dag? We lijken weer terug bij af. Alle muziek lijkt op elkaar. Behalve dan dat het niet sessiemuzikanten, maar dj’s zijn – de nieuwe slaven van het systeem.

Conclusie
The Wrecking Crew is een amateurvideo die vooral interessant is door het onderwerp en Tedesco’s toegang tot het netwerk en archief van zijn vader.