movie scene

Is de nieuwste Dick Maas nog wel van deze tijd?

Dat is de eerste gedachte die opkomt bij de openingsscene van Prooi. De titels zijn typisch 'Maas', maar geven wel aan dat er weinig verschil zit in de toon van zijn oeuvre. Er valt veel te zeggen over de regisseur, maar als je een film van de meester der 'guilty pleasures' voorgeschoteld krijgt weet je binnen enkele minuten al wat je te wachten staat.



Leeuw

In het geval van Prooi een mens-verslindende leeuw die zijn eerste slachtoffers maakt op een boerderij ergens in de buurt van Amsterdam. Daar doet Maas direct waar hij goed in is: compromisloos ledematen en bloed in het rond laten vliegen. De politie weet niet zo goed waar ze het moeten zoeken met dit bloederige tafereel en roept de hulp in van de dierenexpert Lizzy (Sophie van Winden), die normaal haar dagen doorbrengt in Artis of met haar vriendje Dave (Julian Looman).




De jacht 

Als blijkt dat de reusachtige leeuw het voorzien heeft op de bevolking van Amsterdam, wordt er zwaarder geschut ingezet. Met behulp van verschillende jagers zullen ze moeten proberen de onschuldige mensen te behoeden voor het monster dat steeds hongeriger lijkt te worden. Kan de leeuw gestopt worden voordat er nog meer slachtoffers vallen? En jagen zij nu eigenlijk op de leeuw, of jaagt de leeuw op hen?

Formulefilm

In veel opzichten is Prooi niet veel anders dan de andere films van Dick Maas. Het uitgangspunt is semi-spannend, de uitvoering is redelijk en alles wordt gedaan met een dikke knipoog. Dat maakt het werk van Maas juist zo typerend, maar zorgt er ook voor dat de formule niet altijd even effectief is. Waar zijn film Sint heel veel populariteit genoot vanwege de ophef rondom het onderwerp, mist Prooi die X-factor. Het monster in Prooi is niet eng genoeg, maar ook niet absurd genoeg. Daar slaat Prooi helaas de plank een beetje mis.



Conclusie

De echte Dick Maas fan zal niet teleurgesteld zijn, maar de gemiddelde bioscoopbezoeker waarschijnlijk wel. Niet omdat Prooi per se een slechte film is, maar omdat we tegenwoordig zo veel meer gewend zijn. Als deze film in de jaren '90 gemaakt zou zijn, zou het publiek hem waarschijnlijk veel beter kunnen waarderen. Nu zijn we gewend aan de beeldtaal, zoeken we veel meer spanning of absurditeit - en daar schiet Prooi eigenlijk tekort.



Prooi is een middelmatige film, met de kenmerkende knulligheid van Dick Maas, leuke schrikmomenten en een aantal hele grappige absurde scenes. Wat wel altijd in het voordeel werkt bij de films van Maas - en dus ook bij Prooi - is de oerhollandse setting. De regisseur laat zich niet beperken door het typische Nederlandse filmlandschap, maar probeert ook niet geforceerd Amerikaanse taferelen neer te zetten. Dat maakt al zijn films charmant, en Prooi dus in zekere mate ook. Verder bonuspunten voor de goede special effects, die Prooi tot de bloederige bende maken waar je als kijker stiekem op hoopt. Prooi is niet meer dan je zou verwachten: een vermakelijke film, die typisch is voor Dick Maas. Of het echt van deze tijd is, is nog maar de vraag. De film had net zo goed tien jaar geleden uit kunnen komen, qua verhaal en aanpak had dat niet veel verschil gemaakt. Voor de liefhebber een voordeel, voor de rest van het publiek voelt het misschien als een gedateerd format, dat we van Maas al vele malen eerder hebben gezien.