movie scene

 
Gregor Verbinski, regisseur van meerdere Pirates of the Carribean films, de bijzondere animatiefilm Rango en de Amerikaanse bewerking van The Ring, slaat helaas de plank mis met zijn nieuwe psychologische thriller. Om maar even met de deur in huis te vallen, niets is wat het lijkt in A Cure for Wellness,
 
The Sixth Sense, Shutter Island, The Machinist, Gone Girl, Memento, Identity....Slechts enkele voorbeelden van psychologische thrillers die weten hoe het moet. Stuk voor stuk films die spanning op bouwen naar een climax die niemand aan zag komen. En hoewel A Cure for Wellness op papier alle ingrediënten heeft om in dit rijtje aan te sluiten, verdient het die eer niet.

 

De ziekte
Het idee achter de film klinkt veelbelovend. Een wellnessresort voor rijke westerlingen, die allemaal op zoek zijn naar het 'medicijn' voor hun first world problems. De CEO van het bedrijf waar Lockhart (Dane DeHaan) werkt besluit dat hij niet meer terug keert naar een wereld vol stress. Dat is problematisch, want het bedrijf verkeert in grote problemen. Het bestuur besluit Lockhart naar de Alpen te sturen om CEO Roland Pembroke op te gaan halen voordat het bedrijf failliet gaat. Lockhart gehoorzaamt zijn orders en vertrekt naar Zwitserland.
 
Spa
Eenmaal aangekomen bij de spa ontdekt hij dat het meer lijkt op een country club voor rijke senioren, dan op een modern wellnessresort. De locatie is verbluffend mooi, maar heeft ook iets onheilspelbaars. Lockhart moet door omstandigheden verblijven in de spa, maar komt er al snel achter dat mensen niet beter lijken te worden, maar juist achteruit gaan. Onder het bewind van directeur Dr. Volmer (Jason Isaacs) worden er dagelijks behandelingen uitgevoerd waar niemand over praat. Maar Lockhart is vastbesloten om uit te zoeken wat er aan de hand is en alsnog Pembroke mee terug te nemen naar New York.


 
Vreemd meisje
Dan is er ook nog het vreemde meisje dat zich lichtvoetig over het terrein van de wellness begeeft. Hannah (Mia Goth) is een speciaal geval, zoals ze zelf zegt. Lockhart is gefascineerd door haar situatie en probeert dichter bij haar in de buurt te komen. Dit alles tegen de achtergrond van de prachtige Zwitserse Alpen, in een gebouw dat het midden houdt tussen het gesticht uit American Horror Story: Asylum en het hotel uit The Grand Budapest Hotel. Het is begrijpelijk waarom mensen er graag willen blijven.
 
Onsamenhangend
Niet alleen Lockhart heeft het vermoeden dat hij voor de gek wordt gehouden, als kijker bekruipt dat gevoel je ook. Enerzijds omdat het verhaal niet helemaal kloppend voelt, anderzijds omdat de helft van de film eigenlijk kant noch wal raakt. Het enige dat het bij elkaar houdt is dat alles erg mooi in beeld wordt gebracht, waarschijnlijk om af te leiden van de losse eindjes die nergens aan elkaar worden geknoopt.


 
Conclusie
Dat Gregor Verbinski kaas heeft gegeten van mooie plaatjes, is vanaf het begin af aan duidelijk. De camera die langs de zijkant van een trein de reis door de Alpen vastlegt, het adembenemende uitzicht, de prachtige symmetrie van sommige shots... Helaas kan al deze visuele pracht niet opboksen tegen de bizarre wendingen van het verhaal. Misschien prikkelt dit de lezer om er achter te komen wat deze wendingen zijn, maar helaas doen de laatste twintig minuten alle opgebouwde vragen en (minimale) spanning teniet. Het gaat wellicht te ver om te zeggen dat de film ronduit belachelijk is, misschien kunnen sommige mensen de plot-twists wel waarderen. Het enige wat wel met zekerheid gezegd kan worden, is dat de 40 miljoen dollar die in de film gestoken zijn duidelijk gestoken zijn in setdesign en productie, en niet in mensen die kritisch naar het script hebben gekeken. De grootste twist blijkt bij deze film te zijn dat je denkt dat je een goede film aan het kijken bent, maar achteraf besef je je dat je al die tijd voor de gek werd gehouden.