movie scene

Dale vat het zelf mooi samen: "In case you haven't noticed - which you haven't, 'cause from what I can tell, you don't notice anything ever - we are not very functional when we're high." Een simpele stonerskomedie? Nee, het is méér.

Dale Denton (Seth Rogen, Knocked Up, Zack and Miri Make a Porno) is zo handig geweest om zijn joint-peuk op straat te gooien als hij getuige is van een moord. In blinde paniek scheurt hij naar zijn dealer Saul Silver (James Franco, Spider-Man) en wat blijkt? De wiet in de joint van Dale is het ongelooflijk zeldzame 'Pineapple Express'. De paniek is compleet als Dale en Saul denken hierdoor onderdeel te worden van een drugsoorlog. Spot on, want de moordenaars herkennen de drugs en gaan inderdaad achter Saul aan. Omdat de twee stoners continu onder invloed zijn, komen ze in de meest idiote situaties terecht. Saul gaat langs bij zijn oma, Dale moet op bezoek bij de schoonfamilie van zijn 18-jarige vriendinnetje, in paranoia verliezen ze telefoons en vrienden van Saul blijken niet te vertrouwen.

Gebrek aan logica
Het mag wel duidelijk zijn dat de twee onder invloed niet de meest logische keuzes maken, maar ja… het is dan ook een 'wietfilm'. De film heeft een groot tekort aan logica, toch stoort dit niet. Het maakt het ongecompliceerde (lees: onoriginele) stonersverhaal, dat we al heel vaak hebben gezien, anders.

Actie? Actie!
Het meest aanwijsbare verschil is dat het geen simpele komedie is. Begrijp me niet verkeerd, het verhaal is echt niet complex, maar zoals ik eerder zei: anders. Het is een buddymovie meets wietfilm meets komedie meets actie. Actie? Ja, actie en wát voor actie! Er was budget voor 'slechts' drie actiescènes, maar die zijn wel volledig volgens de lijn van de film uitgewerkt. Deze scènes knallen van het scherm af en zitten vol buitensporig geweld. Geweren, messen, achtervolgingen, ontploffingen, alles wat een actiefilm moet hebben en nog goed uitgewerkt ook.

Apatow
Producer Judd Apatow weet altijd een bepaalde sfeer en humor neer te zetten in alles waarbij hij betrokken is. Binnen het spectrum van komediefilms is er een subgenre van 'Apatow-komedies' ontstaan. Je moet er misschien van houden, maar alle films binnen dit subgenre zijn eigenlijk gewoon goed te noemen en telkens wel iets anders. Van Anchorman tot Forgetting Sarah Marshall en van Step Brothers tot Pineapple Express. Telkens wat anders, telkens wel goed.

Rogen-Franco
Misschien is het enige wat niet zo goed is aan Pineapple Express, Seth Rogen. Hoewel hij zeker niet slecht acteert, hebben we het kunstje van deze 'one-trick-pony' wel gezien. Ja, hij is grappig. Ja, hij ziet er suf uit. Ja, hij lacht veel. Ja, hij is goed gecast en acteert prima, maar het is wel altijd hetzelfde.
Verfrissend is James Franco dan weer wel. Na een aantal serieuzere rollen zet hij Saul prachtig neer. Suf voor zich uit starend, dom, maar ongelooflijk grappig. Dat somt Franco als Saul goed op.

Extra’s:
De film is in twee versies te bekijken. De 'unrated' versie en de bioscoopversie, waaruit ongeveer vijf minuten van de gewelddadigste scènes zijn geknipt. Natuurlijk kijk je de unrated versie, maar de optie is aardig. De dvd bevat verder een aantal erg leuke extra’s. De making of is wel aardig en de bloopers, deleted scènes en de 'docu' zijn hilarisch. Wat er vooral afstraalt is de lol die de hele crew had bij het maken van de film. Het moet een groot feest zijn geweest op de set. Dit hoor je ook terug op de commentaartrack waarbij een groot deel van de acteurs, regisseurs en schrijvers chaotisch door de film praten.

Conclusie
Op de verveling die bij mij inmiddels optreedt bij het zien van Seth Rogen na, is er weinig aan te merken op Pineapple Express. Het is een Apatow-komedie en het moge duidelijk zijn dat deze over het algemeen gewoon goed in elkaar zitten. Het ziet er goed uit, de actie mag er wezen (ook al is het nu en dan bijna misplaatst) en het is grappig. Een vernieuwde versie van het kansloze genre van stonerfilms.

Te koop vanaf 7 mei 2009.