movie scene

Milla Jovovich kruipt voor de vierde keer in de huid van Alice, de zombievernietiger annex superheldin die vooral uitermate cool is.

Dat de franchise rondom de op een video game gebaseerde zombieserie Resident Evil nog niet is uitgemolken, bewijst de box office in de Verenigde Staten. Resident Evil: Afterlife 3D staat tijdens het schrijven van deze recensie op één en heeft in één weekend ruim 28 miljoen dollar opgebracht, tevens de beste opening van de serie ooit. "The movie has big guns, beautiful women, dogs with heads that explode, awesome landscapes. But most importantly, it has Milla, and Milla is on fire in this movie", aldus producent Jeremy Bolt.

De in Kiev geboren actrice zit zelfs in 3D strak in haar pak, en laat de kogels letterlijk tot op een haar na je neus passeren. De film is vooral omhuld door actie, en speelt zich, vier jaar na het uitbreken van een geheimzinnig T-virus, af in Japan, geheel in chronologie met het voorgaande hoofdstuk. Mensen zijn nu verworden tot zombies. Na een spetterende openingsscène, waarin Alice het opneemt tegen haar vijand Albert Wesker (Shawn Roberts), vertrekt ze naar Alaska om overlevenden te zoeken op het mysterieuze schip Arcadia. Samen met oude bekende Claire Redfield (Ali Carter) trekt ze vervolgens naar Los Angeles om een groep overlevenden in een gebarricadeerde gevangenis te helpen ontsnappen. Zal Alice de mensheid nu voorgoed kunnen redden?

Genre
Filmer Paul W.S. Anderson regisseerde en schreef het eerste hoofdstuk in de serie, Resident Evil (2002), en ook Apocalypse (2004) en Extinction (2007), om na AVP: Alien vs. Predator (2004) en Death Race (2008) terug te keren op het voor hem vertrouwde nest. Eerder regisseerde hij Mortal Kombat (1995) en het benauwde, futuristische Event Horizon (1997); films met als voornaamste doel zielloos vermaak. Resident Evil: Afterlife 3D is als kijkervaring één grote kermisattractie. In de persmap zegt Anderson dat hij het publiek wil laten assimileren in de actie, zoals in Back to The Future: The Ride, een simulatie-attractie gebaseerd op de Back to the Future-filmtrilogie. De attractie is een bewegingssimulator waarin twaalf auto’s zijn geplaatst onder een 21,3 meter hoog IMAX koepelscherm. De auto’s kunnen alle kanten op bewegen met wat op het scherm te zien is, waardoor de attractie een voorloper van het gebruik van 3D genoemd kan worden. Het gebruik van 3D in de hedendaagse Hollywood droomfabriek is ook Anderson niet ontgaan. "I feel like a filmmaker who is making the jump from silent pictures to talking pictures. This kind of moment in cinema history, when the technology changes in such a radical way, only comes along every 30 or 40 years", aldus de regisseur. Resident Evil: Afterlife 3D is dan ook gefilmd met het geavanceerde Fusion Camera System dat James Cameron ontwikkelde voor Avatar.

3D
In de openingsscène heeft het gebruik van 3D zeker nut, waar de door actie omhulde handelingen en kogels die aan je voorbij gaan, ervoor zorgen dat je als toeschouwer op het puntje van je stoel zit. Buiten de actie-scenes heeft het gebruik van 3D geen doel. De verplichte introductie van een aantal nieuwe personages zorgt ervoor dat Resident Evil: Afterlife 3D vooral leunt op actie. Aan de uitwerking van karakters en subplots is een tweede plaats toe te wijzen. Wentworth Miller heeft, in een parodie op het door hem gespeelde karakter Michael Scofield uit de tv-serie Prison Break, een onnodige toevoeging aan de verhaallijn, en vertraagt datgene wat je wilt zien: actie.

In Superman Returns (2006) zitten enkele scènes die in 3D zijn opgenomen, de rest handelt in een tweedimensionale wereld, en op die momenten kun je je bril dan ook afzetten. Resident Evil: Afterlife 3D is dan ook een antithese tussen rijkelijk gevulde actie en plichtmatige subplots en personages; momenten waarop je je bril af wilt zetten. Paul W.S. Anderson is een meester in het regisseren van actie, het is alleen jammer dat deze boven het verhaal komt te staan. Om van het acteerspel van de acteurs, behalve dat van Milla Jovovich, maar te zwijgen.

Conclusie
Resident Evil: Afterlife 3D laat terecht zien dat de franchise nog niet is uitgemolken. Het gebruik van 3D heeft vooral in de actiescènes een doel, alleen is het jammer dat het verhaal hier onder te lijden heeft. De plichtmatige subplots staan in schril contrast met de actie, en dwingt de toeschouwer vooral de bril af te willen zetten.