movie scene

Na boekverfilmingen, kinderfilms en films over vaderlandse criminelen, is Loft een remake van een Nederlands gesproken Belgisch origineel.

Antoinette Beumer maakt met Loft een gelijknamige remake van het origineel dat onder regie van Erik van Looy (2008) met 1,2 miljoen bezoekers de best bezochte film ooit in Belgïe is. Volgens de wetten van marktwerking kan een remake dan ook niet uitblijven. Na de verbluffende one women show van Carice van Houten als Lea in De Gelukkige Huisvrouw (2010), regisseert Beumer in Loft een voetbalteam tellend ensemble aan acteurs.

Acteren
Een loft op de bovenste verdieping van een pand wordt gedeeld door vijf mannen waar ze achter de rug van hun echtgenotes ongestoord hun minnaressen ontvangen tot ze op een dag het lijk aantreffen van een jonge vrouw. De hoofdvraag door de film heen; wie is de dader? Saskia Noort (Terug naar de kust, De Eetclub) bewerkt het door Bart De Pauw geschreven scenario met bijdragen van twee acteurs die ook een rol hebben in de film, Kim van Kooten, en Jeroen van Koningsbrugge. Talent is er meer dan voldoende, alleen biedt het scenario een karig speelvlak voor de acteurs in de belangrijkste bijrollen. Zo ziet Katja Herbers, die in de One Night Stand Film Bijlmer Odyssee (Urszula Antoniak, 2004) indruk maakte, in Loft haar karakter in dienst staan van de plot, en is de motivatie van Sarah (Sallie Harmsen) stereotiep wanneer zij zegt geen afscheid te willen nemen na een one night stand. Hiertegenover staan sterke scènes waarin vooral Chico Kenzari en Gijs Naber opvallend te noemen zijn, en heeft Fedja van Huêt in de scènes zonder tekst het meeste charisma. Bovenal is de door Kenzari, Naber, Atsma, Van Huêt, en Van Koningsbrugge gespeelde vriendengroep overtuigend, en hiermee is een pluim voor de spelregie waardig.

Museum
De voor de film gekozen flashbackstructuur staat in dienst van de wetten van een whodunit. Het laken met eronder een bloed besmeurd mes. Een mysterieuze tekst op een bedwand. Zwartgekleurde handschoenen. Plotmiddelen die suspense verhogend werken. De vele point of view shots, wie bekijkt wie, markeert een kundige stijl, en ook het ingenieuze openingshot - vanaf het onscherpe water tilt de camera omhoog teneinde de voor de plot belangrijkste locatie te introduceren - creeërt verwachtingen voor een deels ingeloste Hitchcockiaanse suspense thriller. Echter wordt de kijker na ruim een uur te vaak op het verkeerde been gezet en doet de ontknoping de motivaties van de karakters rekken waardoor deze bewaard blijven. Waarom niet ervoor te kiezen na een uur de dader te onthullen, in zijn geest te kruipen, hiermee de kijker met hem te doen empathiseren om de ontknoping minder rechttoe rechtaan te laten zijn? Regisseur Kevin Smith zegt over het proces van filmmaken: "A movie doesn't have to be presented as amazingly framed, or well painted. It doesn't have to look as something that hangs in a museum all the time. So as long as what is being said, as long as what the story is, as long as the characters connect with the audience, everything else can sack a little bit". Loft hangt daarom als product vooral in een museum.

Conclusie
Loft is als genre thriller vooral de moeite waard door de aanwezigheid van acteurs verbonden aan Toneelgroep Amsterdam, en het Ro Theater. De oppervlakkig gebruikte suspense verhogende plotmiddelen, in relatie tot de motivatie van de karakters, komt minder goed uit de verf dan de overtuigend gespeelde vriendengroep. De discussie wel of niet een remake de moeite waard te noemen, is niet aan de orde. Loft staat hiervoor op zichzelf als tekst.