movie scene

Het derde deel in C.S. Lewis’ fantasieserie, The Chronicles of Narnia, liet wat langer op zich wachten.

Hier waren twee redenen voor. Ten eerste wilde Disney na de teleurstellende opbrengsten van Prince Caspian van de licentie af, waardoor Dawn Treader nu door 20th Century Fox wordt uitgegeven. Ten tweede werd de hele productie op een gegeven moment vanuit Mexico naar Australië verplaatst, vanwege het toenemende drugsgeweld. Dat is natuurlijk geen omgeving om een familiefilm te schieten.

Christelijke normen
En een familiefilm is The Voyage of the Dawn Treader wederom geworden. Je kunt een boel zeggen over de onderliggende christelijke normen en waarden van de serie, ze klikken als puzzelstukjes in elkaar rond de kerstdagen. De Tweede Wereldoorlog is nog altijd niet voorbij en de twee jongste Pevensie-kinderen, Lucy (Georgie Henley) en Edmund (Skandar Keynes), zijn ondergebracht bij een oom en tante. Naast dat ze hun oudere broer en zus missen (die slechts zeer kleine rolletjes hebben deze keer) moeten ze ook nog eens met hun zeikerige neef Eustace Scrubb (Will Poulter) zien op te schieten. Wanneer één van hun ruzies het kookpunt dreigt te bereiken, begint opeens een schilderij van de oceaan tot leven te komen, en worden ze in Narniaans water gedompeld. Het volgende moment hijsen de nu bekende fantasiefiguren hen op het schip The Dawn Treader en kan een nieuw avontuur beginnen.

Groene mist
Het is kenmerkend voor de serie dat veel van de plotelementen zeer vaag blijven. We kunnen wel aannemen dat de hemelse leeuw Aslan (wederom ingesproken door Liam Neeson) hen naar Narnia heeft gebracht maar dit wordt nooit hardgemaakt. Koning Caspian vertelt de kinderen op het schip dat ze op zoek zijn naar de zeven zwaarden van Aslan en die op zijn heilige tafel moeten leggen zodat de boosaardige groene mist verdwijnt die hele schepen opslokt. Meteen al is het duidelijk dat regisseur Michael Apted het moeilijk heeft gehad met het vertolken van het boek. In tegenstelling tot de eerdere delen is het plottempo veel lager omdat het schip van eiland naar eiland moet varen, en ten tweede is de groene mist net zo karakterloos als je verwacht. Geen wonder dat de White Witch (Tilda Swinton) weer als een schim tevoorschijn wordt gehaald om de kinderen bang te maken.

Zwaarte
Ondanks de productieproblemen komt Voyage of the Dawn Treader goed uit de verf. De 3D animaties zijn weer even indrukwekkend en het 3D-effect is subtiel toegebracht met slechts af en toe een ik-gooi-dingen-naar-het-scherm-momentje. Er gaan mensen en beesten dood voor de aftiteling, maar de zwaarte van Lord of the Rings en de laatste Harry Potter's wordt nooit ingezet. Narnia is een wereld vol mysteries en vage magische voorwerpen. Wat dat betreft blijft C.S. Lewis altijd ondergeschikt aan Tolkien en Rowling, maar is het wel de veiligste keus om met de familie te bekijken tijdens de feestdagen. Alleen jammer dat Apted de zwoele sfeer verbreekt op het laatst, wanneer Aslan min of meer bevestigt dat hij de harigere versie van een religieus figuur is. Laat de christenproza-discussie maar weer losbarsten.

Conclusie
Een prima film om met je kinderen,  je neefjes en nichtjes te bekijken in de kerstvakantie. The Dawn Treader is goed te volgen voor nieuwelingen; regelmatig wonderbaarlijk en eng wanneer het moet. Maar wie al niet tegen de religieuze elementen in The Lion, The Witch and the Wardrobe en Prince Caspion kon, mag gerust een teiltje meenemen naar de bioscoop.