movie scene
Het laatste filmnieuws bekijk je natuurlijk op MovieScene!
- Recensies » Bioscoop
Malicks The Tree Of Life is een ode aan het leven met de mooiste klassieke muziek en de meest prachtige vertoning van realiteit.
Terrence Malick (Days Of Heaven) werkte meer dan tien jaar aan zijn nieuwe film The Tree Of Life. Tijdens het filmfestival van Cannes, waar de film de Gouden Palm (de prijs voor beste film) wist te winnen, waren de meningen van de veel verwachtende critici zo verdeeld, dat er bezoekers waren die vijf sterren niet genoeg vonden, maar ook bezoekers die tijdens de film roepend de zaal verlieten. Beide partijen begrijp je, omdat de film naast bizar, abstract en experimenteel tevens ook zo mooi, realistisch en doordacht is.
Het is lastig om het verhaal van The Tree Of Life te omschrijven zonder teveel clous of opvattingen te verraden. Jack (Sean Penn) vindt zichzelf terug als volwassen man en architect in een natuurloze stad, terugkijkend op zijn jeugd wanneer zijn jongere broer overlijdt. Zijn vader (Brad Pitt) voedde hem streng op, Jack voorbereidend op het harde leven, terwijl zijn moeder (Jessica Chastain) zorgde voor de onbezorgdheid en liefde. Met uiteenlopende levensvragen, gesteld door bijna elk personage, doorloop je niet alleen het leven van Jacks gezin, maar ook het leven van de wereld, letterlijk van begin tot einde.
Doorweven
Het hoofdthema waarmee de film doorweven is en de kapstok waar de film aan hangt, komt neer op de volgende zin: ‘Er zijn twee wegen door het leven: de weg van natuur en de weg van genade; je moet kiezen welk pad je volgt.’ Waar je ook kijkt in de film, je vindt die tweestrijd terug. In beeld en geluid, maar nog het meest in Jacks ouders. Zijn moeder is de verpersoonlijking van genade, terwijl zijn vader de harde natuur representeert.
Natuurlijk
Zowel Brad Pitt als Jessica Chastain geven de realiteit van hun personages onovertroffen weer. Elk woord dat over hun lippen komt, elke glimlach of norse uitdrukking op hun gezicht is een verlengstuk van wie ze al jaren lijken te zijn. Ook de kinderen, die geen acteurs zijn, verwezenlijken de schoonheid en onbezonnenheid van een kinderenleven. Hoe een kind eindeloos verstoppertje kan spelen of zwaar verongelijkt is als alle aandacht van zijn ouders opeens uitgaat naar een broertje; Mallick registreert alles als ware het echt gebeurt terwijl hij toevallig in de buurt is om het te filmen. Die natuurlijke schwung geeft de film haar herkenbare vorm.
Ongrijpbaarheid
Het moeilijke van The Tree Of Life is de ongrijpbaarheid van dit alles. Zelden weet je op het moment zelf waar je naar kijkt en – misschien belangrijker nog - waarom je ernaar kijkt. Omdat je een half uur lang naar prehistorische oerknallen en verminkte dinosaurussen kijkt, is amper te begrijpen wat er gaande is. Tegelijkertijd is die ongrijpbaarheid de kracht achter Mallicks werk: het maakt de film interessant, intrigerend en fascinerend. Je wilt hem opnieuw zien om erachter te komen of je - onvermijdelijk - wat mistte de eerste keer. Of je wilt het gevoel van herkenning, dat je had bij het zien van de realistische weergave van iets abstracts als ‘jeugd’, herbeleven. Of je denkt nog eens na over wat Malick met ronddwalende mensen duidelijk wilde maken. Of je ligt wakker over wat je ouders voor je betekenen. In ieder geval zal de film iedereen op een persoonlijk niveau aanspreken.
Conclusie
Tijdens The Tree Of Life vind je jezelf continu in een oordelende strijd of de film een meesterwerk is of meer een wanhoopspoging. De adembenemende beelden van de creatie van de wereld en de wonderbaarlijke montages van voor iedereen herkenbare kinderherinneringen en het realisme waarmee de film doordrenkt is, doen er geen twijfel over bestaan dat je naar een meesterwerk kijkt. De vele scènes met ronddwalende mensen en het onbegrip waarmee je de eerste drie kwartier naar de creatie van het universum kijkt en de vraagtekens die je als kijker na het zien van de film overhoudt, doen je anders vermoeden. Toch nemen de factoren die beweren dat je naar een meesterwerk kijkt de overhand en laten je meer en meer beseffen dat wat je tweeënhalf uur lang ziet, pure schoonheid is. The Tree Of Life houd je nog bezig dagen. Ieder wezen met gevoel zal niet ongeroerd de bioscoopzaal verlaten.

Bestel bij Bol.com
Ons oordeel:
-
Speelduur:
138 minuten
Tags: Brad Pitt, Cannes, Cannes Filmfestival, Gouden Palm, Jessica Chastain, Palme d'Or, Sean Penn, Terrence Malick, The Three Of Life
REACTIES

Word lid van MovieScene en blijf altijd op de hoogte van het laatste film nieuws en leuke prijsvragen!

SHOPTOPPERS
WINNEN
UITGELICHT
LAATSTE REACTIES
-
ijsmummie
Wauuuuuw wat veel goeie films zit ertuss... -
ijsmummie
He he eindelijk op bluray , mooi voor mi... -
cobrastyle
😍 -
ijsmummie
Oooo wauw die wil graag zien , ik wist ... -
Puzzcat4life
Omg omg Ik wil zo graag naar Endgame! I... -
cobrastyle
Jaaa tof! -
paulmach
The Shining van Kubrick! Fantastische fi...
Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.
Remco Maandag 10 december 2012 om 19:21
Deze film ook eindelijk gezien. Ben het wel eens met de recensie. Malick behoort ook tot mijn favoriete regisseurs. The New World vind ik één van de beste films ooit gemaakt. Deze vond ik ook geniaal, je zit 2,5 uur echt vol fascinatie te kijken. Wat deze film dan weer net niet tot mijn favorieten laat behoren, was de beroering door de karakters. Het ziet er allemaal schitterend, fascineert en doet eigenlijk alles goed, behalve dat ene puntje: echt ontroert worden door de personages, dat miste ik soms net teveel, zeker in het 'nu' van Sean Penn. Als ik hun emotie net zo had gevoeld als bij the New World was het één van m'n favorieten geworden, maar hier was er toch een klein beetje meer afstand.
Anoniem Donderdag 8 september 2011 om 16:45
Neen, ik vond het niks, ja, mooie muziek en mooie belden...maar niet uniek en geef mij maar andere National Geagraphic beelden...alleen was de muziek er onder wel mooi. Verhaallijn werd aan het einde echt helemaal onduidelijk voor mij en dan het einde van de film, tja, wat zal ik zeggen.
Neen, was 'm niet voor mij. Wat een stom einde.
Anoniem Zaterdag 16 juli 2011 om 09:00
Film gisteravond gezien in het leuke Louis Hartlooper complex in Utrecht. Toen de "inleider" een vergelijkng ging maken met The Fountain, sloeg de schrik mij om het hart omdat ik dat de slechste film vind die ik ooit heb gezien.
Tree of Life kon mij niet boeien, ondanks de mooie muziek en uitstekende acteerprestaties.
Veel pretenties en National Geographic beelden. Net zo traag als The New World, die mij ook waar tegenviel.
Nee, geen film voor mij. Ik denk dat ik bij het groepje zou horen die in Cannes de zaal had verlaten.
Anoniem Vrijdag 8 juli 2011 om 10:19
Het was een meditatieve ervaring, ik heb genoten en ga zeker nog een keer!
Anoniem Zondag 19 juni 2011 om 14:07
@Nico: Ik zag hem ook in de nieuwe zaal, maar bij mij was hij wel scherp. De tweede keer in Louis Hartlooper Complex in Utrecht was hij wel onscherp en bovendien is daar het scherm erg klein.
@Jolanda: Daar kan ik me iets bij voorstellen. Als het je genre niet is, kan het een saaie film zijn.
Anoniem Zondag 19 juni 2011 om 00:11
sorry maar ik viel in slaap bij deze film
Anoniem Dinsdag 14 juni 2011 om 16:33
The Tree of Life is absoluut een aanrader. Het is een fascinerende mengeling van een portret van een gezin in Waco, Texas in de jaren '50 en een haast psychedelische visie op het (ontstaan van) leven. Dan weer schurend en medogenloos, dan weer sentimenteel en kitsch. Maar altijd fascinerend, episch en meeslepend.
Helaas is deze film niet in een digitale kopie uitgebracht. De print die ik in de eerste week in (een nieuwe zaal van) Tuschinski zag, was duidelijk niet van de beste kwaliteit. Een gemiste kans van de distributeur. Zo'n film hoort in de beste kwaliteit te worden getoond, en dat is tegenwoordig toch echt digitale projectie.
Anoniem Dinsdag 14 juni 2011 om 14:32
Ik ga naar Louis Hartlooper Complex in Utrecht, maar je moet de Belbios maar even checken.
Anoniem Dinsdag 14 juni 2011 om 14:17
Waar draait hij momenteel?
Anoniem Dinsdag 14 juni 2011 om 10:37
Nou, he! Ik ga gelukkig morgen weer. Kan niet wachten.
Anoniem Dinsdag 14 juni 2011 om 10:26
Het was het wachten waard! Wat een magistrale,universele,filmische vloeiende en lyrisch persoonlijke film. Terrence Malick is een filmmaker die filmt op de toppen van zijn kunnen.Een visueel, spiritueel en verfijnde filmervaring die je tot elke cel van je wezen laat beseffen wat het betekent om te leven.
Anoniem Woensdag 1 juni 2011 om 12:31
Een mooie, genuanceerde recensie Wouter, ik verheug me er erg op The Tree of Life te gaan zien!Filmische groeten,Jaap