movie scene

Deze week gaat de nieuwe animatiefilm van Pixar in première. Alhoewel, nieuw, het is het directe vervolg op Cars. Wacht even, Pixar die met een vervolgfilm komt? Hier is iets aan de hand.

Peter de Jonge plunderde op jonge leeftijd wekelijks de videotheek leeg en kwam thuis met de meest slechte actiefilms, uitgekozen met goedkeuring van zijn vader. Diezelfde vader viel ooit ‘s avonds op de bank in slaap, waardoor Peter op negenjarige leeftijd The Shining al te zien kreeg. Sindsdien is zijn filmsmaak, naar eigen zeggen, sterk verbeterd.

Ik ben een beetje verliefd op Pixar. Het is een studio die mij met hun animatiefilms al jaren weet te ontroeren. Dat gevoel is vanaf hun eerste film, Toy Story, alleen maar versterkt. Met films als Finding Nemo (awww), Ratatouille (hmmm), WALL-E (snif) en Up (nog meer snif) ben ik tot de diepste emoties ontroerd geweest, zover een animatiefilm dat toelaat uiteraard. Natuurlijk springt Toy Story er een beetje tussenuit, de film kreeg maar liefst twee vervolgen en werd daarmee een volwaardige trilogie. Maar tot Cars 2 was Pixar vooral een studio dat met een ongelofelijk team aan creatievellingen en haar unieke visie ons keer op keer de absolute top bood op animatiegebied. Grafisch gezien stond en staat niemand Pixar in de weg, de verhalen waren meeslepend en de personages waren zo knuffelbaar dat een volwassene, laat staan een kind, ze onmogelijk kon weerstaan. Shrek lachte ik recht in het gezicht uit, van Ice Age werd ik niet warm of koud en die pandabeer die zich met kung-fu bezighoudt, toverde bij mij maar een enkele keer een glimlach op mijn gezicht. Pixar heeft mij simpelweg verwend. Ik neem geen genoegen meer met een simpel verhaal en een paar leuke grappen. Ik wil iets voelen bij een animatiefilm, het kind in mij moet naar boven gehaald worden en daar is, waar ik ook al over sprak in mijn Cars 2 recensie, die Pixar-magie voor nodig. De eerste keer dat ik de teaser van WALL-E zag, kon ik een gezichtsuitdrukking die zich het beste laat omschrijven als een samenstelling van diepe ontroering en immense vrolijkheid minutenlang niet onderdrukken. Weken riep ik op de meest ontoepasselijke momenten “WALL-E” in die heerlijke metaalachtige toon. En toen kwam Up, in 2009. Al denkend aan die film krijg ik weer kippenvel. Ik had echter geen idee dat met Up de hoogtijdagen van Pixar tot een einde zou komen.

Na Up kwam Toy Story 3, een beetje een plichtmatige afsluiter van een geweldige animatiereeks, maar daarom niet minder goed. En nu zijn we aangekomen bij Cars 2, een vervolg op een film dat een beetje het zwarte schaap is van Pixar. Cars bevatte lege personages, een onorigineel plot en grappen die op één hand te tellen zijn. Cars 2 mag dan een verbetering zijn op het eerste deel en is ondanks haar mankementen een prima animatiefilm, maar het is geen film die je verwacht van Pixar. Dat Pixar überhaupt met een vervolg komt, baart mij zorgen en dat er van al hun geweldige films Cars wordt gekozen om een vervolg op te maken nog meer. Maar daar houdt het niet op. Monsters, Inc. gaat ook een vervolg krijgen en inmiddels is ook bekend dat Toy Story 3 toch niet het einde van de reeks markeerde, als we Tom Hanks moeten geloven. Dat nieuws was voor mij de druppel. Ik zou Pixar bij de kraag willen vastpakken en als een peuter al huilend, briesend en onverstaanbaar willen schreeuwen: “Waar zijn jullie mee bezig?!”. Het begint er op deze manier namelijk op te lijken dat Pixar voor het (makkelijke) geld gaat. Want hoe je het ook wendt of keert, Cars brengt geld in het laatje. Niet dat de film zelf nou zoveel geld heeft opgebracht, maar wel de merchandise. Heel veel merchandise. Kinderen houden van speelgoedauto’s en wat is een betere manier van marketing dan een twee uur durende reclame die zich afspeelt op een levensgroot scherm? Pixar, je breekt mijn hart en niet op een goede manier, zoals dat bij Up gebeurde.

Is er dan helemaal geen hoop meer voor Pixar? Dat lijkt mij sterk, bovendien is het nu nog veel te vroeg om dat soort uitlatingen te doen. Wel is duidelijk dat Pixar een andere weg is ingeslagen. Niet langer nemen ze grote risico’s en komen ze met nieuwe, originele ideeën. Dat is met Cars 2, Monsters, Inc. 2 en, als Tom Hanks geen onzin verkondigt, Toy Story 4 wel duidelijk. Laten we hopen dat dit een tijdelijke afdwaling is van een geweldige studio. Wellicht dat de aankomende film (geen vervolg!), Brave, wat van deze zorgen weg kan nemen. Maar als het aan mij ligt, dan moet Pixar zich opnieuw bewijzen. Dat ze dat kunnen, dat weet ik wel zeker.