movie scene

"Vincent Cassel is geweldig omdat hij een tiener is."

MovieSense-redacteur Angelo Perez Lebbink had een interview met actrice Déborah Francois in hotel Amigo te Brussel. In de film Le Moine speelt Francois het met een masker bedekte karakter Valerio. Afkomstig uit Burgos, waar Valerio een brandend huis ontvlucht, arriveert zij aan het klooster in het Spanje van de vijftiende eeuw waar Ambrosio (Vincent Cassel) haar met open armen ontvangt. Maar is Valerio wel de persoon die wij als kijker denken dat Valerio is?

Hoe is het om een een karakter te spelen met zoveel 'inner struggles'?
Ik hou van de dubbelzinnigheid van het karakter, omdat je niet weet of het karakter goed of slecht is, manipulatief of juist oprecht. Dit is iets wat je aan het begin van de film niet weet en dit maakt het karakter voor mij interessant om te spelen.

Jouw karakter heeft ook raakvlakken met het karakter Ambrosio (Vincent Cassel). Hoe zie je de gelijkenissen tussen beide?
Ten eerste hebben ze beide geen ouders, maar ik weet niet of Valerio een echt persoon is. Het zou zo maar eens kunnen dat dit karakter niet bestaat.

In de droomscènes bijvoorbeeld?
Wat ik mooi vind is dat aan het einde van de film je als kijker niet weet of ik nu wel of niet besta.

Is dat iets wat je zelf hebt moeten ontdekken, of heeft de regisseur (Dominik Moll) je hierin gestuurd?
Ik heb het zelf ontdekt, omdat de regisseur het anders ziet dan ikzelf. Een groot deel van de hysterie van een actrice bevindt zich in het hoofd, en het karakter zou dus imaginair kunnen zijn.

In het boek waarop de film is gebaseerd, is het karakter van Valerio niet zo uitgebreid.
In de film is het karakter juist een 'key character', en daar hou ik van. Valerio staat aan het begin van verschillende verwikkelingen en vormt een grote verleiding voor het karakter van Ambrosio (Vincent Cassel).

Hoe is het om met Dominik Moll op een set te staan?
Je moet heel zorgvuldig zijn. Helemaal met een regisseur als Dominik Moll. Je kunt niet heen en weer rennen of springen op de set. Vincent Cassel zei over Moll dat hij lijkt op een Japanse regisseur. Dominik is heel precies op de set. Bij zijn ontleding van een shot, het kijken door de lens, is hij vooral bezig met het maken van een foto. Normaal gesproken zou je in in scène moeten kunnen bewegen, maar Dominik weet precies op welke milimeter hij zijn acteurs wilt hebben staan voordat hij actie zegt. Je leert om vooral niet te bewegen in een scène, en op die manier langzamer te spelen.

Hoe bedoel je langzamer?
Vanwege de ambiance op de set. Zijn universum gaat over de looks, de details, en je kunt hier niet te veel energie hebben. Geconcentreerd te werk gaan, dat is zijn methode.

Het karakter van Ambrosio heeft een aantal scènes die uitleg geven aan zijn achtergrondverhaal, terwijl dat van jou louter in dialoog wordt aangesneden. Hoe heb je de verschillende emoties die aan jouw achtergrondverhaal uitleg moet geven, overgebracht aan het publiek?
Je weet niet of het achtergrondverhaal waar is of niet. Je moet vooral aanwijzingen achterlaten; wellicht is het karakter dat ik speel wel oprecht of juist helemaal niet. En ik hou ervan om juist die informatie vrij te geven. Verschillende mensen die ik spreek, hebben ideeën over mijn karakter, en dat vind ik interessant. Het heeft ook te maken met hoe je de mensheid ziet. Wanneer je iemand ziet, hoe weet je dan of deze persoon oprecht is? Of juist slecht?

Maar de informatie die aan het publiek wordt gegeven over jouw karakter is bij voorbaat al bepaald door het accepteren van Ambrosio van Valerio in de gemeenschap.
Ambrosio zal het betreuren.

Wordt hiermee gespeeld met de verwachtingen van het publiek, juist door in te spelen op de onderlinge relaties tussen Ambrosio en Valerio?
Er is een dubbelzinnigheid tussen de moraliteit van de kijker in relatie tot de karakters in Le Moine. Waar ligt de grens? Zul je geschokt zijn of juist niet? Datgene wat je als kijker vindt van Ambrosio heeft natuurlijk te maken met datgene wat je van je eigen normen en waarden vindt. En dat is heel interessant. Zijn motivaties in de film kunnen de kijker afschrikken, maar ook meenemen.

Hoe is het om een karakter te spelen met een masker op?
Het is geweldig, maar niet heel erg gemakkelijk. Het is heel heet met een masker op. En de mensen die naar je kijken weten niet wat je doet omdat je een masker op hebt. Je kunt zelf iedereen zien, maar andersom is dit niet zo. Je kunt doen wat je wilt met je gezicht omdat je een masker draagt.

Waar is het masker van gemaakt?
Kaarsvet.

Hoe heb je de werkrelatie met Vincent Cassel ervaren?
Vincent is geweldig, omdat hij een tiener is. Hij heeft zoveel energie en kan niet op één plek zijn omdat hij snel verveeld is. Dus hij is altijd bezig. Het geeft ontzettend veel energie op de set. Ook houdt hij van technologische dingetjes. Hij heeft een segway (elektrisch aangedreven, zelfbalancerend eenpersoons vervoermiddel) waar hij op rondscheurt, ook op de set.

Als je geen actrice zou zijn, welk beroep zou je dan willen uitoefenen?
Leraar.

Kinderen of volwassenen?
Ertussenin of volwassenen, maar niet onder vijftien. Ik hou van baby's en van kinderen boven de vijftien. Je moet echt geduldig zijn om kinderen te kunnen onderwijzen.

Welke actrices bewonderde jij als kind?
Ik hield veel van Charlotte Gainsbourg, en vooral Audrey Hepburn.

Deze film is voor jou heel belangrijk, met een rol die heel dubbelzinnig is. Welke rol zou je in de toekomst willen spelen? Een killer, een femme fatale?
Ik wil graag schieten. Iedereen schiet tegenwoordig dus waarom zou ik het niet kunnen? Ik wil in een gangsterfilm spelen.

Of een rol als Bondgirl?
Of in een rap videoclip met veel schieten!

De recensie van Le Moine kan je hier vinden.