movie scene
Het laatste filmnieuws bekijk je natuurlijk op MovieScene!
- Recensies » Bioscoop
De nieuwe Lars von Trier treedt in de voetsporen van Antichrist.
Lars von Trier deed de filmwereld in 2009 opschrikken met de weinig hoopgevende Antichrist, een film die de mens in een niet al te mooi daglicht plaatste. Dit jaar is Von Trier terug met een film die in ieder geval stilistisch voortborduurt op Antichrist. Melancholia is wat Manderlay is ten opzichte van Dogville, twee eerdere films van de Deense regisseur films die thematisch en stilistisch onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Attentie is vereist; wie het moeilijk had met Antichrist zal een niet veel beter lot voorbestemd zijn bij het zien van Melancholia.
Existentialisme
Melancholia vertelt het verhaal van een groep mensen die bij elkaar komen in een groot landhuis, om de bruiloft van de instabiele Justine (Kirsten Dunst) en haar kersverse echtgenoot, Michael (Alexander Skarsgård), te vieren. Ook Claire (Charlotte Gainsbourg) maakt deel uit van het heuglijke moment. Claire en Justine hebben een bijzondere band, die op de proef wordt gesteld wanneer een planeet, genaamd 'Melancholia', kennelijk dreigend dicht bij de aarde opdoemt.
Von Triers films druipen van het negativisme en confronteren ons op een niet al te zachte manier met de nare trekjes die wij als mens in ons dragen. Wat Lars von Trier onderscheidt van de meeste regisseurs die inspelen op confrontatie, is dat Von Trier vreselijk oprecht is en geen doekjes om wat hij te vertellen heen windt. Antichrist voelde aan als een persoonlijke uitlaatklep van Von Trier, die de relatie tussen man en vrouw minutieus onder de loep nam en deze versterkte met wat 'shock value'. Melancholia gaat nog verder en drukt ons met de neus op het bestaan in het geheel.
Sterren
Melancholia opent met een paar prachtig geschoten scènes, die door de muziek van Wagner een dramatische lading meekrijgen. De intro treedt audiovisueel in de voetsporen van de slow-motion scènes uit Antichrist en brengt je direct in de juiste sfeer. Vervolgens bevinden wij ons op het bruiloft, waarbij Festen om de hoek komt kijken, zowel thematisch als audiovisueel. We maken kennis met Justine en beetje bij beetje wordt er ontrafeld wat de verhoudingen binnen de familie zijn. Deze zijn niet in balans, waarmee Von Trier de donkere toon voortzet.
Opvallend aan Melancholia is het sterren-ensemble. Als je bijrollen kunt toevertrouwen aan acteurs als John Hurt, Stellan Skarsgård en Charlotte Rampling, dan doe je toch iets goed als regisseur. Ook Kiefer Sutherland in een wat grotere rol is perfect gecast als de schoonbroer van Justine en man van Claire. De film draait uiteindelijk ook voornamelijk om deze drie protagonisten, die de tweede helft van de film innemen. De bruiloft is voorbij en we bevinden ons nog steeds in het landhuis. De naderende planeet is een prominentere rol gaan spelen waar alle ogen steeds meer op gericht zijn.
Uitzichtloos
Lars von Trier weet exact hoe leegte weer te geven. De naderende planeet is een geweldig excuus om alle strubbelingen uit de eerste helft van de film te relativeren en in essentie terug te brengen tot nietszeggende onzin. Justine zit in feite al langer in een dergelijke staat, waarin niet veel zaken nog waarde hebben, maar Claire probeert er nog van alles aan te doen om betekenis achter het leven te zoeken om een greintje hoop te vinden in een totaal uitzichtloze situatie. Uiteindelijk betekent ook dat niets meer en laat Von Trier ons achter met een iconisch eindshot, dat het einde, de apocalyps, treffend, groots en angstaanjagend in beeld brengt.
Conclusie
Lars von Trier weet met Melancholia opnieuw te pijnigen. Ditmaal zonder 'shock value', zoals bij Antichrist het geval was, maar met het weergeven van complete hopeloosheid. Melancholia is een film die nog dagenlang blijft nadreunen. Een waar meesterwerk.

Regisseur:
Cast:
Kirsten Dunst
Charlotte Gainsbourg
Udo Kier
Alexander Skarsgård
Kiefer Sutherland
Genre:
Releasedatum:
25 augustus 2011Ons oordeel:
-
Speelduur:
130 minuten
Tags: Alexander Skarsgard, Charlotte Gainsbourg, John Hurt, Kiefer Sutherland, Kirsten Dunst, Lars von Trier, Melancholia, Stellan Skarsgard
REACTIES

Word lid van MovieScene en blijf altijd op de hoogte van het laatste film nieuws en leuke prijsvragen!

SHOPTOPPERS
WINNEN
UITGELICHT
BEST GELEZEN
LAATSTE REACTIES
-
ijsmummie
Wauuuuuw wat veel goeie films zit ertuss... -
ijsmummie
He he eindelijk op bluray , mooi voor mi... -
cobrastyle
😍 -
ijsmummie
Oooo wauw die wil graag zien , ik wist ... -
Puzzcat4life
Omg omg Ik wil zo graag naar Endgame! I... -
cobrastyle
Jaaa tof! -
paulmach
The Shining van Kubrick! Fantastische fi...
Je bent nog niet ingelogd. Log in of maak een nieuw account om een reactie te plaatsen.
Anoniem Zondag 27 november 2011 om 15:49
mijn schoonzusje en ik hadden de film gedownload en samen een avondje op de bank gepland.
Pakte dit even anders uit! Tot 3 keer toe hebben we de film op pauze gezet om buiten even een sigaretje te roken en op adem te komen...Wowwww wat een film!!
Allebei flink potje gehuild op het eind en de film daverde idd nog dagen door in ons lijf. complimenten aan Von Trier
Anoniem Dinsdag 15 november 2011 om 16:44
Deze film is vanaf het begin tot eind overweldigend. Het naderende onheil gedragen door het muziek van Wagner weet je steeds meer te pakken totdat je uiteindelijk bij het onvermijdelijke einde alleen maar stil kan worden.
De avond/scene waarin de planeet langs de aarde schuift komt is 'adembenemend'. Het is aandoenlijk om te zien hoe hier de hoofdpersonen dit elk anders ervaren: de opwinding en onzekerheid van de man van Claire, de onverschilligheid van Justine en de angst van Claire gecombineerd met de onschuld van Clairs zoontje die door het hele event heen slaapt. De opluchting van Claire 's ochtends die omslaat in pure paniek wanneer blijkt dat haar wereld alsnog vergaat is ook herkenbaar. De opzet van von Trier hoe mensen in een dergelijke situatie reageren is voor mij dan ook helemaal geslaagd. Het dieperliggende gevoel dat je als kijker meekrijgt wat zo'n naderende gebeurtenis op mensen heeft afgezet tegenover de dan opeens 'futiele' huwelijksperikelen daarvoor maken dit ook een film van betekenis.
Het einde ervaren ze samen, het einde is plotseling. Dan is er het niets.
Anoniem Vrijdag 14 oktober 2011 om 11:35
Ondertussen heb ik de film nog steeds niet gezien. Tijd voor een bioscoop is er niet. Wachten is op de dvd/bluray, welke toevalligerwijs op mijn verjaardag volgend jaar uitkomt. Dat is vast een teken...
Anoniem Vrijdag 14 oktober 2011 om 10:40
Maarten heb je ondertussen deze film gezien? Hoe denk je er nu over?
Anoniem Vrijdag 14 oktober 2011 om 10:09
Nee hoor, je gaat de hoofdpersonen in Melancholia heel sympathiek vinden, je gaat hen zelfs graag beginnen zien, maar dat besef je pas als je op het eind van de film weent, en je weet niet precies waarom je moet wenen, omdat de wereld is vergaan, of omdat die mensen doodgaan, of omdat hun liefde voor elkaar ook doodgaat, je weet het niet. Maar het is een prachtfilm, de beelden zijn fascinerend, pijnlijk, bevreemdend, mooi en sereen.
De openingsshot is absoluut overweldigend, muziek van Wagner samen met poëtische dramatische vertraagde beelden, BAHHHHM! en dan zijn naam LARS VON TRIER -je kon een speld horen vallen in de cinema, zo muisstil was het na die ouverture. Ik dacht "WOW GOEIE GOD!".
Daar kan geen enkele blockbuster over wereldvernieting aan tippen.
Anoniem Donderdag 18 augustus 2011 om 10:33
Ik ben een van de mensen die moeite had met Antichrist. Veel moeite. En nee, niet om de shockvalue. Sterker nog, daar kwam ik niet eens. Oke, de reden was eerder dat ik te moe was om verder te kijken dan dat ik echt geen zin meer had.
Moe zegt u? Ja, ik zei moe. Ik was ook moe. Het is dus niet 100% de schuld van de film dat mijn ogen dichtvielen, al had het wel geholpen als ik aan het LCD scherm gekluisterd was van fascinatie. Die fascinatie was dus de hele film al weg. Mooie beelden hoor, maar wat een depressiviteit! Het is alsof je naar een begrafenis moet. Totaal niet leuk, maar je wil die mensen een hart onder de riem steken. De mensen uit Antichrist konden me gestolen worden dus tv uit en naar bed!
En daardoor ook geen zin om ooit nog een keer Antichrist af te kijken.
Melancholia gaat onder andere over het einde van de wereld. Daar ben ik altijd wel voor in. Misschien dat ik ooit daarom wel deze film ook een kans geef, maar zoals ik dat nu lees lijkt het erop dat het wederom een flinke opgaaf wordt om iets voor deze personen te voelen.