movie scene

Misdadig goed acteerwerk, misdadig weinig spanning.

Het zat de afgelopen jaren niet mee voor Johnny Depp. Waar zijn naam vroeger nog gelijk stonden aan uitverkochte bioscoopzalen en een hoge box office, wisten zijn meest recente rollen geen blijvende indruk achter te laten. Films als The Lone Ranger en Transcendence werden zowel bij critici als bij het publiek vrij gemengd ontvangen. Begin dit jaar was Depp nog te zien in de absurde komedie Mortdecai en ook deze film was niet het grote succes dat Pirates of the Caribbean eerder wel was. Nu het jaar op zijn eind loopt, trakteert regisseur Scott Cooper bioscoopgangers op het gangster-drama Black Mass. Hier wordt het waargebeurde verhaal verteld van de alliantie tussen de FBI aan de ene kant en James “Whitey” Bulger (gespeeld door johnny Depp), de leider van de Ierse maffia aan de andere kant. Dit alles in het grimmige Boston van de jaren ’70. Is dit dan de film die Depp weer terug op de kaart zet?



Misdadig goed acteerwerk
Als je kijkt naar het acteerwerk van Depp, dan is het antwoord: ja. Johnny Depp staat met Black Mass officieel weer op de kaart als één van Hollywoods uniekste, veelzijdigste acteurs. Depp is ijzersterk in zijn rol als 'Whitey' Bulger. De manier waarop hij Bulger weet neer te zetten, is op sommige momenten zo eng en intens, dat je als kijker je haast geen houding weet te geven in je bioscoopstoel. Niet alleen Depp weet te verrassen, de gehele cast is subliem. Vooral Joel Edgerton zet een sterke rol neer als John Connoly, met een perfect Bostons accent. De scènes tussen Connoly en Bulger aan een eettafel is een perfect voorbeeld van hoe goede acteurs het beste bij elkaar naar boven kunnen brengen. Hetzelfde geldt voor Benedict Cumberbatch, die goed laat zien hoe veelzijdig hij is als acteur. Zelfs Dakota Johnson, bekend van het vehikel 50 Shades of Grey, is goed als de vrouw van Bulger. Ze toont op een geloofwaardige manier heftige emoties, wat in schril contrast staat met haar net genoemde rol.

Misdadig weinig spanning
Zo goed als het acteerwerk is, zo matig is het verloop van het script. Dit waargebeurde verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek, dat weer leunt op echte rapporten van de FBI. Dit maakt het een geloofwaardige film dat een eerlijk beeld lijkt te geven. Aan de andere kant hebben de makers zichzelf niet de kans gegeven om een creatieve invalshoek te kiezen voor het vertellen van het verhaal. En dat is dan ook het grootste probleem met Black Mass: het verhaal is vrij tam en soms zelfs oninteressant. Hoewel er zeker wat expliciete liquidatiescènes in de film zitten, is dit niet de spannende thriller die de meeste hadden verwacht. In plaats daarvan krijgt de kijker een vrij standaard verhaal dat weinig indruk achterlaat.



Conclusie
Black Mass is misschien wel één van de sterkst geacteerde films van dit jaar. Dat is dan ook meteen het grootste pluspunt aan de film: het acteerwerk. Het is daarom extra jammer dat de acteurs niet een script hebben gekregen dat het bovenste in hen naar boven haalt. Als regisseur Cooper zichzelf wat meer creatieve vrijheid had gepermitteerd, dan had dit zomaar een echte klassieker kunnen worden. Helaas is het eindresultaat een mooi uitziende en sterk geacteerde, maar ietwat oninteressante film geworden.