movie scene

Sommige acteurs kun je wel schieten, maar Edward Norton is een acteur waarvan we nog veel meer willen zien. Peter doet een oproep.

Beste Edward,

Sinds ik je de rol van neo-nazi Derek Vinyard zag vertolken in American History X heb ik je hoog zitten. De film kwam als een mokerslag aan, vooral door jouw acteerprestaties. Rauw, intens en op meedogenloze wijze nam je ons mee in de wereld van een neo-nazi. Het was gelijk duidelijk dat je een groot ster zou worden en een jaar later schitterde je samen met Brad Pitt in alweer een briljante film; Fight Club. Alhoewel Brad Pitt de grote ster was op dat moment, stal jij pas echt de show. Vervolgens maakte je wat uitstapjes naar luchtiger werk als Keeping the Faith en, slik, Death to Smoochy, maar uiteindelijk keerde je weer terug naar de serieuzere rollen. De monoloog in 25th Hour waarin je zo’n beetje alles en iedereen de tering wenst; genieten. Daarna ging het wat minder soepel. Een paar verkeerde acteerkeuzes, op The Illusionist na, deden afbreuk aan je vorige werk. Toch bleek je nog lang niet klaar en kreeg je de kans om ook het grotere publiek te bereiken door in de blockbuster The Incredible Hulk te spelen. De film flopte en er kwamen geruchten naar buiten dat je een moeilijk acteur zou zijn om mee te werken. Dit kwam niet helemaal als een verrassing, aangezien Tony Kaye je al beschuldigde van het “verkrachten” van American History X, door je te bemoeien met de montage. Bij The Incredible Hulk kon je het ook niet laten om je met de film te bemoeien en herschreef je eigenhandig het script en schopte je stennis bij de producers omdat je het niet eens was met de lengte van de film. Regisseur Louis Leterrier was het weliswaar met je eens, maar door het weigeren van een groot deel van de promotietour maakte je jezelf niet populair. Sindsdien lijk je afgeschreven als A-acteur en ben je nog maar sporadisch in een hoofdrol te zien, al moet ik eerlijk bekennen dat ik om je bijrol in Wes Anderson's Moonrise Kingdom heb genoten. Dat padvinderspakje dat je aan had, priceless.



Maar waarom schrijf ik je deze brief? Simpel, ik heb het idee dat je nooit je volledige potentie als acteur hebt bereikt. American History X was een vliegende start, Fight Club liet zien dat je nog meer in huis had en met 25th Hour leek een glansrijke carrière bezegelt. Zo is het helaas niet gelopen en dat is doodzonde. Ooit dacht ik dat je een zelfde toekomst als Christian Bale tegemoet ging (die is ook niet altijd even makkelijk), maar waar hij in de ene na de andere grote film speelt, schitter jij door je afwezigheid. Heb je het te bont gemaakt in de filmindustrie en teveel mensen pissig gemaakt? Of is het een bewuste keuze en wil je simpelweg niet te beroemd worden, waardoor je niet eens meer de metro zou kunnen nemen in New York City (zie IMDb)? Of heb je het te druk met allerlei fundraisers? Wat de reden ook is, ga alsjeblieft wat meer acteren. Je hebt teveel acteertalent om er niets mee te doen en we hebben nog lang niet alles van je gezien. Ik zou bijna willen zeggen dat je het het publiek verschuldigd bent. Ons eerst een beetje lekker maken met briljante acteerprestaties, om vervolgens met de noorderzon te vertrekken? Dat gaat er bij mij gewoon niet in. Bovendien is het niet alsof je het acteren volledig hebt opgegeven, getuige de bijrol waarin we je binnenkort kunnen zien in de nieuwe Wes Anderson. Natuurlijk, zo’n beetje iedereen zit tegenwoordig in een nieuwe Wes Anderson, maar er is blijkbaar nog hoop. Hoop dat je weer eens een lekkere hoofdrol pakt waarin we je kunnen zien schitteren, hoop dat we je wat vaker in films mogen zien. Want alhoewel ik acteurs soms juist oproep om te stoppen met acteren, mag het ook weleens gezegd worden wanneer we meer van een acteur willen zien. Jij bent er zo één, Edward. Jij bent een acteur waarvan we nog veel meer willen zien.

Met vriendelijke groet,

Peter de Jonge

Bovenstaande oproep ligt ergens in de spamfolder van Edward Norton. Peter hoopt dat Edward hem op een dag zal lezen en spontaan aan een nieuwe film begint.