movie scene

Het was een barre, meedogenloze winter, maar we kunnen vanavond eindelijk weer kijken naar Game of Thrones.

Hallo lieve kijkbuiskindertjes. Zitten we er alweer klaar voor? We hebben er bijna een jaar op moeten wachten. Een jaar waarin we een barre, meedogenloze winter hebben moeten trotseren. Maar zij die het overleefd hebben, die zich de afwezigheid van Game of Thrones een beetje konden vergemakkelijken met series als House of Cards, Homeland, The Walking Dead en Breaking Bad, die kunnen vanavond met een gerust hart aanschuiven voor de televisie. Vanavond is iedereen een beetje een nerd, vanavond kijkt men Game of Thrones.



Ergens heb ik de immense populariteit van Game of Thrones altijd een beetje vreemd gevonden. Het is nou niet bepaald een serie die snel op gang komt, iets wat tegenwoordig bijna ondenkbaar is. Nieuwe series moeten zich van begin af aan bewijzen en als de pilot of de eerste paar afleveringen tegenvallende kijkcijfers hebben, dan wordt het bijltje er al gauw bij neergelegd. Zonde en soms onnodig, maar het is wel de harde realiteit waarin wij leven. Maar Game of Thrones is niet zomaar een serie, het is een serie van HBO. HBO staat erom bekend kwalitatieve en diepgaande series te produceren, getuige series als The Sopranos, Boardwalk Empire, Band of Brothers en The Wire. Game of Thrones heeft, hoe gek het ook klinkt, ergens wat weg van die laatste serie, The Wire. Niet alleen is het net als The Wire één van de beste series ooit (schaam je als je The Wire nooit hebt gezien), er zijn behoorlijk wat overeenkomsten. The Wire bouwt zich langzaam op - ikzelf kwam de eerste keer niet door de pilot heen door het langzame tempo - maar wordt naarmate je verder kijkt steeds meeslepender. Meeslepend, maar af en toe verdraaid lastig te volgen. Niet zo gek als er in de eerste aflevering gelijk een stuk of twintig personages worden geïntroduceerd, iets wat we ook bij Game of Thrones zagen. Wat in beide series volgt, zijn gecompliceerde verhaallijnen, waarin de verschillende verhoudingen centraal staan en de koude, donkere wereld het decor is van een mooi schaakspel. Daar houden de vergelijkingen met The Wire verder op, want als The Wire iets niet is, dan is het een fantasyserie. Nóg zo’n reden waarom Game of Thrones niet zo populair zou moeten zijn als de serie is.



Dat is ook precies de reden waarom ik iedereen die vanavond Game of Thrones kijkt een nerd noem. Niet omdat ik dat vind, maar omdat er het beeld bestaat dat mensen die van fantasy houden nerds zijn. Prima, maar dan ben je dus ook een nerd als je Game of Thrones een vette serie vindt. Game of Thrones is namelijk een keiharde fantasyserie, alhoewel sommige mensen dat graag ontkennen en de draken, ondoden, reuzen en schaduwmonsters in dat soort discussies voor het gemak even over het hoofd zien. Niks ervan, we gaan niet doen alsof we een geschiedenisles krijgen voorgeschoteld. Game of Thrones is een fantasyserie en dat is prima, sterker nog, geweldig. Des te leuker is het dat de serie zo populair is. Want wie had dat gedacht? Een fantasyserie met monsters, teveel personages om op te noemen, behoorlijk wat bruut geweld en het (on)nodige naakt, die zó populair is? Of zijn dat nou juist de ingrediënten waarvan we stiekem smullen en we zelf niet wisten dat we aan zo’n serie behoefte hadden?

Hoe je het ook wendt of keert, Game of Thrones is de populairste serie van dit moment. Dat vind ik mooi om te zien, omdat je het op het eerste gezicht misschien niet zou verwachten. Daarnaast speelt natuurlijk onze eigen Carice van Houten erin en dat doet ze met verve, iets waarop we ontzettend trots mogen zijn. Of de populariteit blijft stijgen naarmate de serie vordert is de vraag, maar ergens denk ik dat dit wel het geval zal zijn. Met een beetje geluk hebben we dan nog zo’n drie seizoenen vol monsters, intriges, seks en geweld te gaan. En fantasy. Game of Thrones is een fantasyserie, nerd.

Veel kijkplezier vanavond!