movie scene

Afgelopen week waren in EYE de eindexamenfilms van de Lichting 2014 van de Filmacademie te zien. Een gevarieerde en rijke oogst. Maar welke films sprongen er echt uit?

Het is inmiddels een traditie dat de afstudeerfilms van de eindexamenstudenten van de Filmacademie, dit jaar Lichting 2014, een week lang onder de noemer Keep an EYE te zien zijn in het Filmmuseum aan het IJ. Premières en prijzen: alles om de films in het zonnetje te zetten en tegelijk kritisch door publiek en pers bekeken te worden. Naast de prijzen die de Filmacademie zelf uitreikt - de zogenaamde Gouden Veren - waren er ook een aantal professionele uitreikingen. Zo wist Gameboy de Topkapi Fictie Filmprijs in de wacht te slepen, kreeg Noord Oost Hard West de VPRO Documentaireprijs, ging de NCP Publieksprijs naar If Mama Ain't Happy, Nobody's Happy en gaf een jury met filmjournalisten de KNF prijs aan Fernweh.

De oogst bestond dit jaar uit zeven fictiefilms en zeven documentaires, van experimenteel tot vrij conventioneel. In dit eerste overzicht de fictiefilms. Deze zijn later dit jaar, door een samenwerkingsverband met diverse omroepen, ook op tv en via Uitzending Gemist nog te zien. Het overzicht van de documentaires kan je hier vinden. 


Anton (Nico van den Brink)
Een echt kitchen-sink drama over het jongetje Anton dat verstrikt zit in de financiele problemen van zijn ouders. Hij probeert ze te helpen, maar lijkt het in hun ogen maar niet goed te kunnen doen. Het acteren is sterk, zeker van de hoofdrolspeler, en de aanpak is poëtisch. Maar de mooi geschoten beelden kunnen helaas het wat magere script niet altijd compenseren. 


Fernweh (Ena Sendijarevic)
Het jonge meisje An wordt van een internaat naar een pleeggezin gebracht. Daar kan ze niet aarden, ondanks haar toegewijde nieuwe ouders. Het verhaal is ondergeschikt aan de sfeer van de film, maar dat is zeker geen negatief punt. De onderhuidse gevoelens van An, een prachtrol van de jonge actrice Shona Smit, worden met prachtige shots en een meanderende soundscape perfect gevangen, tot aan een mooi afgerond eind. Iets wat niet elke eindexamenfilm is gelukt trouwens. Een terechte winnaar van de KNF prijs van Nederlandse filmjournalisten.


Gameboy (Giancarlo Sánchez)
Het verhaal over gestolen eindexamenopgaves lijkt zo van het nieuws geplukt. Een goed geacteerde en met veel vaart geschoten en gemonteerde film is het resultaat. Toch maakt het geheel een wat conventionele indruk. Verrassen doet de film niet en als de fraude uitkomt, loopt de film als een ballon langzaam leeg. Maar met name het eerste deel is pakkend en de moeite waard. De film wist dan ook de Topkapi Fictie Filmprijs binnen te halen.


Levenslang & Gelukkig (Jamille van Wijngaarden)
Een sprookje met een twist, dat zou de tagline kunnen zijn van Levenslang & Gelukkig. In ieder geval is de titel pakkend, net als het script. In een schattig dorpje - de film is opgenomen in het Noord-Limburgse Thorn - wonen een aantal mensachtige dieren, waaronder de Boze Wolf. Hij wordt verdacht van de moord op een aantal geitjes, maar klopt dit wel? En is de politie echt je beste vriend? De production-design en de dierenhoofden zien er zeer verzorgd uit, maar het acteren is wat flets. Het blijft vooral 'leuk', maar het ontbreken van spanning of scherpte trekt de film wat naar beneden.


Onbeperkt (Tom van Blommestein)
Een bankier brengt door onverantwoord handelen zijn bank en daarmee de hele bankensector in gevaar. Dit thema zien we - met dank aan de recente bankencrisis  - de laatste jaren vaker in films terug. Onbeperkt doet denken aan Win/Win uit 2010, maar mist de diepte hiervan. Acteur Matthijs van de Sande Bakhuyzen weet niet te overtuigen als gewiekste jonge bankier. Het script is vaag en weet niet waar het naartoe wil. De clichés over geld verbrassen worden ongeïnspireerd in beeld gebracht. Moedeloos uitkijken over de Amsterdamse Zuidas is nog geen garantie voor een goede film over een maatschappelijk probleem, zo blijkt hier des te meer.


Onno de Onwetende (Viktor van der Valk)
Conventionaliteit kan deze film niet worden verweten. Onno de Onwetende is de meest gedurfde en creatieve film van deze lichting. Victor van der Valk schreef het zeer originele script en deed tevens de regie. Het verhaal navertellen is haast niet te doen, je moet het gewoonweg ondergaan. Met een mengeling van archiefbeelden en zelf geschoten materiaal ontstaat er een filosofische verkenning van de menselijke ziel, daarnaast de relativering niet schuwend. Samen met de pakkende Vlaamse voice-over, het sterke acteren en dynamisch montagewerk levert dit één van de hoogtepunten van Lichting 2014 op.


De Sleutelbewaarder (Joost Reijmers)
Als één van de weinige films heeft in De Sleutelbewaarder animatie een centrale rol. Het verhaal van een Held die de sleutels van een bewaarder moet aftroggelen om de toren in te komen op zoek naar de princes is wel erg mager, waardoor alle hoop op de animatie is gevestigd. Helaas is deze ook zeer teleurstellend. Ondanks alle moeite die er zeker in zal zijn gestoken, zijn we in de bioscoop zo verwend met animatie op hoog niveau, dat wat we hier zien er maar mager tegen afsteekt.