movie scene

Peter Koelewijn heeft twee grote entertainmentpassies: games en films. Van welke hij meer houdt, weet hij zelf niet eens. Zijn passie weerhoudt hem er echter niet van het filmmedium in zijn columns af en toe een opvoedkundige tik te geven.

Als we even terugkijken naar deze special (terugblik-films-waar-de-redactie-naar-uitkijkt-in-2010/) valt veilig te concluderen dat er heel wat mensen Scott Pilgrim vs. The World een kijkkans willen geven. Helaas draait de film nog steeds niet in de Nederlandse bioscopen (Eerst werd de film uitgesteld naar 6 januari 2011, later werd de datum weer gezet op 25 november 2010) waardoor zelfs de dvd al in Amerika uit is èn dus (il)legaal te pakken valt voor de rest van de wereld. Ironisch dat Universal Pictures niks zag in een universele release, non?

Hoe dan ook, de film is een van de betere Hollywood-producties van het jaar en bewijst dat regisseur Edgar Wright (Shaun of the Dead, Hot Fuzz) misschien wel het meest getalenteerde komische genie is dat momenteel in de studiostad rondloopt. Tegelijkertijd begrijp ik dat het geen makkelijke prent is voor de non-gamer, non-twintiger, non hipster douchebag. Zonde, want er zijn genoeg grappen en sterke scènes die het verdienen om door het grote publiek opgepakt te worden. Vandaar deze beknopte vragenlijst/stijlgids om de scherpste hoekjes van de comicverfilming te voorzien van de rubberen randen der voorkennis!

…

Sorry daarvoor. Uhm, laten we beginnen met wat voor velen waarschijnlijk de eerste prangende vraag is bij het verschijnen van het titelscherm.

Waah, wat gebeurt er! Wie zijn die gasten en waarom verschijnt er zoveel shit in beeld!
Relax, Scott Pilgrim is een stripboekverfilming van Canadese oorsprong, die zich richt op een alternatief universum waarin videogamelogica samenvloeit met alledaagse vraagstukken zoals de positie van twintigers in het huidige tijdsbeeld, zorgeloosheid versus ambitie en of een jongen overspel mag spelen als zijn slachtoffer een minderjarig meisje is. Uiteraard kun je de symboliek naast je leggen en dan nog zul je plezier beleven aan de actie-choreografie en de praktisch perfecte, komische timing van de acteurs. Dat, en Wright is altijd tamelijk bombastisch in zijn montages.

Verklaart dit waarom Scott Pilgrim de zeven gemene exen van zijn vriendin, Ramona Flowers, moet verslaan voor hij officieel een relatie mag starten?
Goed geredeneerd volgens de wetten der gamelogica...die dus helemaal niet zo logisch zijn. Je moet het met deze uitleg doen door de film heen. Tegelijkertijd hoef je niet zo heel erg ver door te denken om te zien dat Pilgrim met Ramona Flowers' verleden probeert af te rekenen. Een klassiek thema in zo’n beetje ieder romantisch verhaal. Het verschil zit er alleen in dat hij het ervaart als een potje Mega-Man. Voor gamers is het sowieso een feest van herkenning hoeveel gamereferenties Wright in de film heeft weten te proppen, ook zonder naar de stripboeken te grijpen. Vooral Nintendo-fans zullen bij sommige deuntjes opveren.

Klinkt allemaal best cool, maar waarom zou ik naar deze film toe willen gaan?
Als dat nu nog niet duidelijk is, dan kun je wellicht overgehaald worden met het feit dat Pilgrim in Amerika flopte, afgelopen zomer. Deels komt dit uiteraard door de vreemde stijl en opzet, maar deels ook doordat The Expendables diezelfde week begon te draaien; een actiefilm die – heb ik zelf ervaren - op vrijwel ieder vlak inferieur is aan dit spektakel. Ik breek niet altijd een lans voor de underdog, maar misschien kunnen wij Europeanen aan de kassa wél aan Universal duidelijk maken welke flick meer lof verdient.