movie scene

Een huis, een lijk en talloze verdachten.

Uitgerekend op de een-na-laatste dag van zijn carrière als rechercheur krijgt de Londense Len Harper (David Threlfall, Shameless) een dubieuze zaak op zijn bord. De hoogzwangere Vidya (Amber Rose Revah) en haar geliefde Micheal (Russel Tovey) stuiten tijdens hun verhuizing naar een rustiek appartementencomplex in hartje Londen op een waterlek. Dit lek bevind zich een verdieping hoger, in een penthouse dat volgens de andere bewoners al jaren onbewoond is. Op zolder wordt de jonge Melissa in hoge staat van ontbinding aangetroffen.



Vijf verdiepingen
Terwijl beroepsspeurder Harper van mening is dat een moord niet uit te sluiten is, wuift zijn partner Alice (Lisa Millett) die theorie weg. Op zijn laatste dag staat Harper voor een keuze: gaat hij rustig met pensioen, of duikt hij nog eenmaal onder in dit intrige. Uiteraard kiest hij voor het laatste en begint hij alle andere bewoners van het pand te ondervragen. Want met vijf verdiepingen zijn er genoeg potentiële verdachten te bespeuren. In het soutterrain woont de manke wiskundeleraar Joe (David Bamber), een man met rigide denkbeelden die naar eigen zeggen altijd al een hekel had aan Melissa. Een verdieping hoger woont de roddeljournalist Kieron (Steven Mackintosh, Luther) samen met zijn sociaal apathische zoon Adam (Alexander Arnold) en zijn vriendin Patricia (Claudie Blakley). Nog een etage hoger maken we kennis met de norse onaangename Elaine (Indira Varma, Rome) en haar trouwe en volgzame vriendin Peggy (Victoria Hamilton).

Pijnpunt
Met een reeks verdachten opent scenarioschrijver Tony Basgallop de zoektocht naar de dader. What Remains is met recht een whodunnit  te noemen. Gedurende vier uur kwaliteitstelevisie komt Len Harper, en met hem de kijker, steeds dichterbij de ware toedracht. Daarmee openbaart zich tegelijkertijd een pijnpunt. Alhoewel Basgallop in zijn script meerdere ingenieuze plotwendingen verwerkt, blijkt deze traditionele aanpak af en toe wat uitgekauwd. Het is te verwachten dat de uiteindelijke dader zich pas op het laatst meldt, en dat allerlei andere personages ondertussen onder de loep worden gelegd en daarmee verdacht gemaakt.

Trappenhuis
Toch is What Remains hoogstens vermakelijk. De personages ontwikkelen zich naar diverse melodramatische hoogtepunten en voor de kijker wordt de plattegrond van het appartementencomplex van ongekend belang. Regisseur Coky Giedroyc gebruikt informatieve beelden van bijvoorbeeld het appartementnummer om de kijker bij de hand te nemen, maar wanneer Vidya door het trappenhuis doolt, is het belangrijk om te weten waar ze zich precies bevind. Dit soort momenten doen denken aan klassiekers als Dial M For Murder en Repulsion, twee films die op dezelfde manier gebruik maken van een ruimte om spanning op te wekken.



Altman
Een andere filmmaker die bij What Remains lijkt te worden opgeroepen is Robert Altman. Net als in Gosford Park (2001) staat in What Remains de geleidelijke verdieping van de personages centraal. Alhoewel ze aanvankelijk als losse eilandjes worden gepresenteerd, blijken ze uiteindelijk via allerlei verbintenissen elkaar te raken. Wiskundeleraar Joe blijkt toch één en ander te willen verbergen. En zo geldt dat eigenlijk voor praktisch alle karakters. Hoe die zoektocht van Len Harper uiteindelijk eindigt, dat larten we natuurlijk in het midden. Het is wel opvallend dat na aflevering drie de kaarten nogmaals worden geschud en het team Basgallop en Giedroyc de vierdelige serie afsluit met een werkelijk melodramatische epiloog.

Luther
Bovenal doet What Remains denken aan de hak op de tak dynamiek van andere BBC-series als Luther en Sherlock. Daarbij moet wel gesteld worden dat de eerstgenoemde niet kan tippen aan de vehikels van Idris Elba en Benedict Cumberbatch. Zo mooi en gestileerd is What Remains niet. Maar binnen de Engelse acteertraditie is het geenzins een blammage om te stellen dat Varma, Millet, Mackintosh, Threllfall en de anderen een prestatie van formaat leveren. What Remains behoort  niet tot de buitenklasse van de BBC, maar is een dappere poging.

Conclusie
Met vier uur speeltijd heb je What Remains zo uitgekeken. Het verhaal valt als een puzzel in elkaar, en regisseur Giedroyc zet wat compositie en acteerwerk betreft de juiste toon. Ware het niet dat dit concept weinig vernieuwend is, ondanks de vele plotwendingen. De Britten blijken nog steeds uitmuntende whodunnits te kunnen maken.