movie scene

Wanneer jij slaapt, vecht de brandweerman voor zijn leven en dat van anderen. Het is zijn werk om mensen uit een brandende hel te halen, maar kan hij de hel ook uit mensen halen?

Het leven van een brandweerman is in de ogen van velen spectaculair: branden blussen en spectaculaire reddingsacties uitvoeren. Als Ángela Vidal (Manuela Velasco) met haar cameraman Pablo echter een documentaire maakt voor een locale omroep, blijkt het tegendeel waar te zijn. Het leven op de kazerne bestaat grotendeels uit basketballen, eten, film kijken en zo nu en dan een huiskat het leven redden, zo vertelt de brandweerchef. Angela hoopt stiekem toch op een beetje actie. Die zal ze krijgen ook.

Het brandweerleven, zoals hierboven beschreven, heeft veel overeenkomst met het camerawerk in de film. Op het eerste gezicht simplistisch en saai, hoe langer we echter kijken, des te meer het tegendeel blijkt. Door het camerawerk is het net alsof we er zelf bij zijn. Het filmen in documentaire-stijl is goed uitgevoerd en realistisch. Voorspelbare clichés slaan hierdoor in als een bom en laten de kijker verschrikt wegkruipen. Daar zit, naar mijn mening, ook de immense kracht van de film: je weet wat er gaat komen maar toch is het elke keer opnieuw spannend.

Alarm!
Als het alarm gaat is de kazerne in rep en roer. Pablo filmt alles en vanuit dit perspectief springen we achter in de brandweerauto, op weg naar een flat om een oud vrouwtje uit haar woning te halen. Aangekomen bij de flat vinden we het gros van de bewoners op de begane grond. Er hangt een gespannen sfeer. De politie is reeds op de plaats aangekomen. Ze vinden het vreselijk vervelend dat alles wordt gefilmd en vanaf nu moeten sommige stukken stiekem worden opgenomen. Dit maakt de film nog realistischer.

Een gillende bejaarde vrouw treffen we aan in een met bloed doordrenkte nachtjapon. Ons vermoeden wordt steeds sterker: er is iets niet in de haak. Als de politiechef, door de in razernij ontstoken vrouw wordt gebeten, komen we in een stroomversnelling van gebeurtenissen terecht. Waar normaal gesproken een dreigend muziekstuk de scènes extra spanning moet geven, wordt dit in de film gedaan door hysterische Spanjaarden die op de achtergrond schreeuwen, hijgende adem, plotselinge geluiden en het zachte gefluister van de cameraploeg. Dit geeft het geheel een extra dimensie.

Ingesloten
Bij het zien van de gewonde politiechef (gewond is een understatement, hij mist de helft van zijn gezicht) raken alle bewoners in paniek. Deze paniek wordt totaal wanneer men merkt dat men is omsingeld door de politie en niet naar buiten mag. Daar zitten we dan in de hal van een flat met een doorgedraaide bejaarde, een ziek meisje, een halfdode politiechef en een cameraman die alles vastlegt terwijl iedereen in het Spaans door elkaar schreeuwt. Hierdoor ontgaat de niet-Spaanstalige kijker helaas een hoop van wat er gezegd wordt.Tijd om te kalmeren krijgen we echter niet, met een suizend geluid en een doffe plof stort een met bloed besmeurde brandweerman op de tegels. Langzaam maar zeker veranderen de gewonden in onmenselijke wezens... zombies? Wat is hier aan de hand?

Het verhaal achter de film is niet bepaald geniaal te noemen, dit is vaker gedaan in horrorfilms. Er wordt duidelijk naar een climax toegewerkt. Hoe verder de film vordert, des te hysterischer de sfeer wordt. De climax vormt naar mijn idee een bevredigend einde. De personages zitten goed in hun rol en hoofdpersoon Angela doet het zeker uitstekend. Of ze nou onzeker, dwingend, hysterisch, woedend of bang is, alle emoties worden uitstekend gespeeld. Sommige zombiescènes komen echter erg amateuristisch over.

Extra's:
Aangezien dit om een goedkopere heruitgave gaat, zijn er behalve een trailer geen verdere extra's.

Conclusie
De film heeft redelijk veel tijd nodig om spannend te worden. Gedurende deze tijd voegt het documentaireachtige cameraperspectief weinig toe, integendeel. Als we eenmaal in de flat aankomen, verandert dit en zit en zorgt het cameraperspectief juist voor extra spanning. De film is geheel Spaanstalig, wat in het begin geen enkel probleem is (er zit Nederlandse ondertiteling bij), maar als de spanning echter oploopt en iedereen door elkaar heen gilt, wordt het onbegrijpelijk en daardoor enigszins storend. Manuela Valesco vertolkt haar rol als semi-professionele documentairemaakster prima en steekt met kop en schouders boven de rest van de cast uit. Al met al een prima horror die zeker niet onder doet voor bekende films als The Grudge, The Ring en The Blair Witch Project.

Te koop vanaf 19 februari 2009.