movie scene

MovieSense vroeg redacteur Jaap Mees om zijn film top 10 samen te stellen. Dit is de lijst:

Jaap hield het bij de klassiekers.

10 - Au Hasard Balthasar (1966)
Bijzondere film van Robert Bresson in zwartwit over de bijna mythologische levensloop van een ezel. Het dier groeit op en wordt liefdevol verzorgd door het meisje Mary, daarna zien we hem van eigenaar veranderen, het arme beest wordt geëxploiteerd en slecht behandeld. Op het eind sterft de ezel alleen in een veld te midden van een kudde schapen. Erg ontroerend.

9 - Otto e mezzo / 8½ (1963)
Federico Fellini wist geen onderwerp voor zijn negende film en noemde het creëren van die volgende film dus acht en een half. Marcello Mastroianni schittert als Fellini’s alter ego, prachtige scènes bij een heilzame bron, zijn gehannes met de producent, zijn ijdele vrouw. Dit alles verluchtigd en verlevendigd door de verrukkelijke muziek van Nino Rota.

8 - Modern Times (1936)
Weergaloze parodie op de overgemechaniseerde maatschappij. Charlie Chaplin werkt in een fabriek en moet daar bouten aandraaien op een lopende band. In de pauze ziet hij een vrouw lopen met grote knopen op haar jurk, hij gaat er achter aan... Briljante, komische en humane film die absoluut tijdloos is.

7 - Three colours: Red, White and Blue (1993, 1994)
Trilogie van de Poolse meester Kieslovski over de drie kleuren van de Franse revolutie. Rood = vrijheid, Wit = gelijkheid en Blauw = broederschap. Kieslovski wilde uitvinden wat deze begrippen betekenden voor de moderne mens van nu. Films met diepgang, bezieling en magie gemaakt. Juliette Binoche is formidabel in Blue.

6 - A Time For Drunken Horses (2000)
De titel is ontleend aan het gegeven dat smokkelaars hun paarden wat sterke drank geven, zodat ze het langer vol kunnen houden in hun barre tocht door winters Iran. Smokkelen is de manier om te overleven. Kinderen helpen hun ouders bij dit gevaarlijke en uitputtende werk. Een Amerikaanse recensent omschreef deze prachtige film van Bahman Ghobadi als 'a breath of fresh air'.

5 - The Gospel According to St. Matthew (1964)
Wordt algemeen beschouwd als Pasolini’s beste film. Geheel door non-professionals gespeelde film, met Pasolini’s moeder als de maagd Maria. Ook een van de meest zuivere films gemaakt over het leven van Jezus van Nazareth. De wonderen van Jezus worden getoond, zoals de wonderbare visvangst en het genezen van de zieken. Sober, poëtisch en indrukwekkend. De muziek varieert van Billie Holliday tot J.S. Bach.

4 - Zerkalo / De Spiegel (1975)
Mijn favoriete film van de Russische visionair Tarkovski. Zijn meest autobiografische film waarin zijn geliefde en zijn moeder als jonge vrouw door dezelfde actrice wordt gespeeld. Zijn vader, Arseni Tarkovski, was een dichter, zijn zoon Andrei is dat ook, maar dan met beelden,muziek, en montage. Tarkovski gebruikte het medium film als uitdrukkingsmiddel voor zijn unieke droomtaal.

3 - Persona (1966)
Magische, mysterieuse film van Ingmar Bergman met weinig dialoog over een patiente (Liv Ullmann) in een psychiatrisch ziekenhuis en haar verpleegster (Bibi Andersson). Ze gaan er een tijdje tussenuit naar een eiland bij Zweden. Heel geleidelijk aan veranderen de twee vrouwen van identiteit. Dat wordt duidelijk in het beroemde shot waar een gezichtshelft van Andersson plus de ander helft van Ullmann één gezicht vormen.

2 - Bicycle Thieves (1948)
Deze film is het boegbeeld van het Neo-Realisme in het Italië net na de oorlog. Films zonder professionele acteurs, gedraaid op echte locaties met een sociaal geëngageerd onderwerp. Een arme vader gaat met zijn zoontje naar de lommerd om een fiets te ruilen. Die heeft hij nodig voor zijn baan als affiche plakker. De fiets wordt gestolen en de getormenteerde man steelt er in uiterste wanhoop zelf een op straat. Ontroerende en universele film van Vittorio de Sica.

1 - Les Enfants du Paradis (1945)
Ultieme romantische film over de legendarische pantomimespeler Baptiste (Jean Louis Barrault), die verliefd wordt op de mooie Garance (Arletty). Helaas heeft een invloedrijke schrijver ook een oogje op haar. Lange tijd later ontmoet hij haar weer, inmiddels is hij getrouwd. Zijn gevoelens voor haar zijn nog even sterk. Gemaakt onder uiterst moeilijke omstandigheden in Frankrijk eind 1945. Het genre wordt ook wel Poëtisch Realisme genoemd, met de uitgekiende combinatie Jacques Prevert als schrijver en Marcel Carné als filmmaker.