movie scene

Sequels zijn vaak mislukte vervolgfilms en Horrible Bosses 2 is daarop helaas geen uitzondering. Behalve een herhaling van zetten is deze versie gewoon minder leuk dan de vorige.

In 2011 verscheen Horrible Bosses van regisseur Seth Gordon in de bioscoop. Deze zwarte komedie ging over drie vrienden Nick Hendricks (gespeeld door Jason Bateman), Dale Arbus (Charlie Day) en Kurt Buckman (Jason Sudeikis),die alledrie een enorme hekel aan hun baas hebben. Zo erg dat ze hun bazen uit de weg willen ruimen. Op aanraden van een wannabe gangster, gespeeld door Jamie Foxx, pakken ze het à la Strangers on the train van Hitchcock aan; iemand vermoordt de baas van de ander om zo het motief te verdoezelen. Natuurlijk loopt alles anders dan gepland, maar deze komedie was verrassend en herkenbaar tegelijk. En werd een onverwachte bioscoophit.



Zoete wraak?
Het verhaal van drie ontevreden ondernemers is in Horrible Bosses 2 verandert in drie aspirant-ondernemers die een foute deal sluiten met een potentiële afnemer. Die afnemer blijkt later onbetrouwbaar, waarop de drie vrienden wederom hun krachten bundelen om wraak te nemen. Hun tegenstanders zijn nu Waltz en Pine, die bij lange na niet de hilarische scènes van hun voorgangers benaderen. In de vorige editie was Kevin Spacey duidelijk in zijn element als machtswellustige en sarcastische baas. Terwijl Colin Farrell de show stal als ontoerekeningsvatbare baas met een voorliefde voor alle vormen van genot die je maar kon bedenken.

Psychopathische Pine
Het grootste euvel van Horrible Bosses 2 is het gebrek aan verrassingen. Was Jennifer Anistons vertolking van oversekste tandarts (in meerdere opzichten!) een complete verrassing, nu kennen we die rol al. Deze wordt die hier nog extra aangedikt tijdens een therapiesessie voor seksverslaafden. Daarnaast waren de ‘verschrikkelijke bazen’ in deel 1 echt verschrikkelijk, maar ook vilein komisch. En dat soort types ontbreekt in deel 2. Chris Pine is eerder een irritante en psychopathische gladjanus dan een komische noot. 



Onwennige Waltz
Christoph Waltz heeft aangetoond dat hij vilein komisch kan zijn, maar vooral op een onderkoelde manier. In deze ‘over de top’ setting oogt hij wat onwennig en lijkt het simpelweg niet de ambiance waarin hij kan uitblinken. We kunnen hier dus niet genieten van de klasse die hij in Inglorious Bastards en Carnage ten toon spreidde. Kevin Spacey heeft nog een hele kleine bijrol, waarin hij weer even die wrede baas uit de eerste Horrible Bosses kan spelen: heerlijk vilein, sarcastisch en scherp in woord én mimiek. Zijn korte optreden is wel gelijk een lichtpunt in deze film. 

Conclusie
Het probleem bij sequels is dat men vaak op ‘safe’ wil spelen, zetten herhaalt of bepaalde zaken aandikt. Die aspecten zorgen soms voor tenenkrommende scènes waarbij je dejà vu krijgt (bijvoorbeeld de tandenborstelscène) of de dialogen geforceerd en ‘over de top’ grof en ordinair worden. Wie de eerste versie heeft gezien, ontkomt niet aan het gevoel dat je hier naar een overbodige film kijkt. Een film die de nieuwe regisseur Sean Anders wanhopig probeert ‘leuk’ te krijgen. Smaken over humor verschillen. Niet iedereen zal gecharmeerd zijn ven de ’Horrible Bosses-(mannen)humor. Maar degenen die de deel 1 hebben gezien, zullen wellicht teleurgesteld zijn. Weer een overbodige sequel.